osadzony

osadzony (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔsaˈd͡zɔ̃nɨ], AS: [osaʒõny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. tkwiący w czymś, umiejscowiony gdzieś

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) praw. osoba odbywająca karę w więzieniu

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: osadzić

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	osadzony		osadzona	osadzone	osadzeni	osadzone
dopełniacz	osadzonego		osadzonej	osadzonego	osadzonych
celownik	osadzonemu		osadzonej	osadzonemu	osadzonym
biernik	osadzonego	osadzony	osadzoną	osadzone	osadzonych	osadzone
narzędnik	osadzonym		osadzoną	osadzonym	osadzonymi
miejscownik	osadzonym		osadzonej	osadzonym	osadzonych
wołacz	osadzony		osadzona	osadzone	osadzeni	osadzone

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	osadzony	osadzeni
dopełniacz	osadzonego	osadzonych
celownik	osadzonemu	osadzonym
biernik	osadzonego	osadzonych
narzędnik	osadzonym	osadzonymi
miejscownik	osadzonym	osadzonych
wołacz	osadzony	osadzeni

przykłady:

(1.1) Michał miał głęboko osadzone oczy.

(1.1) Witają nas pierwsze promienie słońca, które powoli topią szron osadzony na szybie.

(2.1) Kierownictwo zakładu karnego zleciło pracownikom przygotowanie specjalnego programu resocjalizacyjnego dla osadzonych.

(3.1) Broszka składała się z rubinów osadzonych w złocie.

(3.1) Indianie osadzeni w rezerwacie nienawidzili białych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) więzień

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(2.1) forma żeńska osadzona

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• kazachski: (2.1) сотталған
• niemiecki: (2.1) Insasse m
• rosyjski: (1.1) посаженный; (2.1) осужденный; (3.1) помещенный

źródła: