Podobna pisownia Podobna pisownia: pełnomòcnik

pełnomocnik (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) praw. osoba mająca pełnomocnictwo do wykonywania czynności prawnych w czyimś imieniu
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pełnomocnik właścicieli kilkukrotnie próbował zająć jej mieszkanie, a proponowane przez niego sposoby ugody nigdy nie doczekały się realizacji[1].
(1.1) Gdy pełnomocnik był ustanowiony przez kilka osób do wspólnego interesu, każda z nich odpowiedzialna jest solidarnie względem niego za wszelkie skutki pełnomocnictwa[2].
(1.1) Pełnomocnictwo jest pisemnym dowodem na to, że pełnomocnik ma pozwolenie na działanie i podejmowanie decyzji w twoim imieniu w ramach określonych przez to pełnomocnictwo.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) osoba upoważniona, plenipotent, przedstawiciel, powiernik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pełnomocnictwo n, pełnomocność ż
przym. pełnomocny
czas. upełnomocniać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Wikipedii
  2. Stanisław Zawadzki, Prawo cywilne obowiazujace w królestwi Polskiém, 1860, t. 1
  NODES