polonus

polonus (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) Polak zachowujący tradycje narodowe na emigracji

(1.2) hist. Polak bardzo przywiązany do tradycji narodowych

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polonus	polonusowie / polonusi
dopełniacz	polonusa	polonusów
celownik	polonusowi	polonusom
biernik	polonusa	polonusów
narzędnik	polonusem	polonusami
miejscownik	polonusie	polonusach
wołacz	polonusie	polonusowie / polonusi
depr. M. i W. lm: (te) polonusy

przykłady:

(1.1) Grupa polonusów z Chicago ufundowała ławkę parkową.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polonus mos, Polonuska ż

forma żeńska polonuska ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. polonus

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

polonus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) etn. Polak

odmiana:

(1.1) (deklinacja II)

przykłady:

(1.1) Poloni Poloniae incolae sunt. → Polacy są mieszkańcami Polski.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polonia ż

przym. polonicus

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: