poprzeczka

poprzeczka (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈpʃɛt͡ʃka], AS: [popšečka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) belka albo listwa umocowana w poprzek czegoś

(1.2) sport. belka układana na stojakach do skoków wzwyż i skoków o tyczce

(1.3) sport. poprzeczna belka łącząca górne końce pionowych słupków bramki

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	poprzeczka	poprzeczki
dopełniacz	poprzeczki	poprzeczek
celownik	poprzeczce	poprzeczkom
biernik	poprzeczkę	poprzeczki
narzędnik	poprzeczką	poprzeczkami
miejscownik	poprzeczce	poprzeczkach
wołacz	poprzeczko	poprzeczki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) drewniana / metalowa poprzeczka

(1.2) strącić poprzeczkę

(1.3) strzelić nad poprzeczką • strzelić pod poprzeczkę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. poprzeczny

przysł. poprzecznie

związki frazeologiczne:

podnieść poprzeczkę / podnosić poprzeczkę • obniżyć poprzeczkę • wysoko ustawić poprzeczkę

etymologia:

Niepoprawne jest wyrażenie wysoka poprzeczka, poprawnie: poprzeczka wysoko ustawiona.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crossbeam; (1.2) crossbar; (1.3) crossbar
• czeski: (1.3) břevno n
• hiszpański: (1.1) larguero m, travesaño m; (1.2) listón m; (1.3) larguero m, travesaño m
• kaszubski: (1.1) pòprzéczka ż, przécznik m
• rosyjski: (1.1) перекладина ż; (1.2) планка ż; (1.3) верхняя перекладина ż
• włoski: (1.1) sbarra ż, traversa ż; (1.2) asticella ż; (1.3) traversa ż

źródła: