proca

proca (język polski)

proca (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈprɔt͡sa], AS: [proca] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) broń, z której po zamachnięciu się można wystrzeliwać kamienie lub inne pociski; zob. też proca w Wikipedii

(1.2) med. rodzaj opatrunku podtrzymującego chorą część ciała (np. żuchwę)

(1.3) gw. (Śląsk Cieszyński) dorobek

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	proca	proce
dopełniacz	procy	proc
celownik	procy	procom
biernik	procę	proce
narzędnik	procą	procami
miejscownik	procy	procach
wołacz	proco	proce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) szlojder

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. procarz mos, procnik mos

przym. procny, procowaty, procowy

związki frazeologiczne:

wystrzelić jak z procy

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dorobek

• angielski: (1.1) sling
• baskijski: (1.1) habaila
• białoruski: (1.1) прашча ż
• cerkiewnosłowiański: (1.1) праща ż
• chorwacki: (1.1) praćka ż
• czeczeński: (1.1) ӏад
• dolnołużycki: (1.1) prokadło n
• duński: (1.1) slangebøsse w
• fiński: (1.1) ritsa
• francuski: (1.1) lance-pierre(s) m
• hiszpański: (1.1) tirachinas m, honda ż
• ido: (1.1) stonojetilo
• kaszubski: (1.1) pùszczówka ż
• kazachski: (1.1) сақпан
• łaciński: (1.2) funda ż
• niemiecki: (1.1) Schleuder ż
• nowogrecki: (1.1) σφεντόνα ż
• rosyjski: (1.1) праща́ ż, рога́тка ż
• słowacki: (1.1) prak m
• starogrecki: (1.1) σφενδόνη ż
• szwedzki: (1.1) slunga w, slangbella w, slangbåge w
• ukraiński: (1.1) праща ż, рогатка ż
• włoski: (1.1) fionda ż, frombola ż

źródła:

proca (język dolnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) trud

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

por. pol. praca, czes. práce, głuż. próca

uwagi:

źródła: