roztwór
roztwór (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. jednorodna mieszanina dwóch lub więcej substancji tworząca jedną fazę, występującą w różnych stanach skupienia; zob. też roztwór w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik roztwór roztwory dopełniacz roztworu roztworów celownik roztworowi roztworom biernik roztwór roztwory narzędnik roztworem roztworami miejscownik roztworze roztworach wołacz roztworze roztwory
- przykłady:
- (1.1) Gdy w roztworze krystalicznym zajdą odpowiednie warunki, zaczyna formować się kryształ.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) roztwór alkoholowy • roztwór wodny • skład roztworu • stężenie roztworu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. roztwarzanie n, roztworzenie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) solution, dilution
- baskijski: (1.1) disoluzio, soluzio
- białoruski: (1.1) раствор m
- czeski: (1.1) roztok m
- duński: (1.1) opløsning w
- esperanto: (1.1) solvaĵo, solvo
- francuski: (1.1) solution ż
- hiszpański: (1.1) solución ż, disolución ż
- łotewski: (1.1) šķīdums m
- niemiecki: (1.1) Lösung ż
- norweski (bokmål): (1.1) oppløsning m/ż, oppløysing m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) oppløysning m/ż
- nowogrecki: (1.1) διάλυμα n
- portugalski: (1.1) solução ż
- rosyjski: (1.1) раствор m
- słowacki: (1.1) roztok m
- szwedzki: (1.1) lösning w
- tajski: (1.1) สารละลาย
- ukraiński: (1.1) розчин m
- węgierski: (1.1) oldat
- włoski: (1.1) soluzione ż
- źródła: