rozwiązły (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[rɔzˈvʲjɔ̃w̃zwɨ], AS[rozvʹi ̯õũ̯zu̯y], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą i → j  ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niemoralny, rozpustny[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Szyfrant nie może mieć długów, przyjmować narkotyków ani prowadzić rozwiązłego trybu życia[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) frywolny, libertyński, nieprzyzwoity, obsceniczny, perwersyjny, rozpustny, sprośny, wulgarny, wyuzdany; pot. zbereźny, zboczony; przest. wszeteczny, nierządny, zdrożny, dekadencki, hulaszczy, rozpasany, upadły, zdemoralizowany, zdeprawowany, daw. gw. (Poznań) rozwiozły[3]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozwiązłość ż
przysł. rozwiąźle
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „rozwiązły” w: SJP.pl.
  2. Wawrzyniec Smoczyński, Polityka nr 2705, 2009-05-16, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 254.
  NODES