wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pogard. osoba bez poczucia własnej godności, która służy komuś i bezkrytycznie wykonuje jego polecenia
(1.2) daw. o czyimś służącym[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) To ich nęci, to z ludzi wolnych służalcami czyni, nie brak tego, co niezbędne, jak powiadają, o nie! Jeno pragnienie rzeczy zbędnych, zazdroszczenie przepychu.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sługus
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. służenie n, służba ż, służący m, służąca ż, służalczość ż, służbowy mos, służebniczka ż, służka ż
czas. służyć ndk.
przym. służbowy, służalczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Lukian, Dialogi, przekł. Michał Konstanty Bogucki, Ossolineum, 1962
  NODES