sadownik

sadownik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która uprawia sad

(1.2) specjalista w dziedzinie zakładania i pielęgnowania sadów

(1.3) daw. dzierżawca sadu, przedsiębiorca kupujący owoce na drzewach w sadzie

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. roln. ciągnik o zmniejszonym rozstawie kół, przystosowany do wykorzystania w sadownictwie

(2.2) ogrod. niewielki ogródek (lub jego część) przeznaczona pod uprawę drzew i krzewów owocowych

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sadownik	sadownicy
dopełniacz	sadownika	sadowników
celownik	sadownikowi	sadownikom
biernik	sadownika	sadowników
narzędnik	sadownikiem	sadownikami
miejscownik	sadowniku	sadownikach
wołacz	sadowniku	sadownicy

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sadownik	sadowniki
dopełniacz	sadownika	sadowników
celownik	sadownikowi	sadownikom
biernik	sadownika	sadowników
narzędnik	sadownikiem	sadownikami
miejscownik	sadowniku	sadownikach
wołacz	sadowniku	sadowniki

przykłady:

(1.1) Sadownik zebrał owoce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1-3) ogrodnik

(2.1) ciągnik

(2.2) ogród, ogródek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sadowy mos, sad m, sadek m, sadzik m, sadowniczka ż, sadownictwo n, sadzenie n, posadzenie n, sadzeniak m

czas. sadzić ndk., posadzić dk., zasadzać ndk., zasadzić dk., nasadzać ndk., nasadzić dk.

przym. sadowy, sadowniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. sad + -ownik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) orchardist
• litewski: (1.1) sodininkas m
• włoski: (1.1) frutticoltore m

źródła: