scholastyka

scholastyka (język polski)

nauczenie scholastyki (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. filoz. nauka uprawiana na średniowiecznych uniwersytetach; zob. też scholastyka (filozofia) w Wikipedii

(1.2) filoz. teol. spekulacyjny nurt w filozofii i teologii średniowiecznej bazujący na dogmatach wiary

(1.3) filoz. rozumowanie formalistyczne używające spekulacji w oparciu o dogmaty i autorytety

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: scholastyk

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	scholastyka	scholastyki
dopełniacz	scholastyki	scholastyk
celownik	scholastyce	scholastykom
biernik	scholastykę	scholastyki
narzędnik	scholastyką	scholastykami
miejscownik	scholastyce	scholastykach
wołacz	scholastyko	scholastyki

przykłady:

(1.1) Z czasem scholastyka zaczęła oznaczać całokształt tego, co wykładano w szkołach i na uniwersytetach.

(1.2) Potraktowali scholastykę jako charakterystyczny dla średniowiecza nurt myśli i poddali ją całościowej krytyce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nauka

(1.2) nurt

(1.3) rozumowanie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. scholastyczność ż, scholastyk mos

przym. scholastyczny

przysł. scholastycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. scholasticus < gr. σχολαστικός (skholastikós)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) scholasticism
• francuski: (1.1) scolastique ż
• hiszpański: (1.1) escolástica ż
• łaciński: (1.1) scholastica ż
• portugalski: (1.1) escolástica ż
• włoski: (1.1) scolastica ż

źródła: