serwetka
serwetka (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kwadratowy kawałek tkaniny lub bibułki do wycierania ust lub do ochrony ubrania podczas jedzenia[1]
- (1.2) mała serweta do ozdoby mebli
- (1.3) łow. u saren jasna plama z tyłu[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik serwetka serwetki dopełniacz serwetki serwetek celownik serwetce serwetkom biernik serwetkę serwetki narzędnik serwetką serwetkami miejscownik serwetce serwetkach wołacz serwetko serwetki
- przykłady:
- (1.1) Wracam z nadzieją na relaks i spokój. A tu talerze w zlewie, okruchy na desce do krojenia, jakaś serwetka pomięta na stole i niepowieszone pranie w pralce.[3]
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) lusterko, chusteczka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) napkin, serviette
- arabski: (1.1) algier. arab. سربيتة ż (serbita)
- baskijski: (1.1) ezpainzapi, ahozapi
- czeski: (1.1) ubrousek m
- duński: (1.1) serviet w
- esperanto: (1.1) telertuketo
- francuski: (1.2) serviette ż
- interlingua: (1.1) servietta
- islandzki: (1.1) servíetta ż
- jidysz: (1.1) סיראָוואַטקע ż (sirovatke), סערוועטקע ż (servetke)
- kaszubski: (1.2) tôflôczk m
- niemiecki: (1.1) Serviette ż
- nowogrecki: (1.2) σεμέν ż
- rosyjski: (1.1) салфетка ż
- słowacki: (1.1) servítka ż, servítok m, obrúsok m
- szwedzki: (1.1) servett w
- ukraiński: (1.1) серветка ż
- węgierski: (1.1) szalvéta
- wilamowski: (1.1) serwetła ż; (1.2) serwet ż
- włoski: (1.1) tovagliolo m
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „sarna” w: J. Bralczyk, Zwierzyniec, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2019, ISBN 978-83-268-2950-5, s. 215-217.
- ↑ Paulina Młynarska-Moritz, Dorota Wellman, Kalendarzyk niemałżeński, Znak Literanova 2013.