sik

sik (język polski)

wymowa:

IPA: [ɕik], AS: [śik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) onomatopeja imitująca dźwięk cieczy wypływającej skądś silnym i cienkim strumieniem

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sikalnia ż, sikawka ż, siki lm nmos

czas. sikać ndk., siknąć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

sik (język azerski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) wulg. fiut, kutas

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

sik (język jaćwieski)

wymowa:

znaczenia:

zaimek

(1.1) ile

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

por. litew. kíek, łot. cik

uwagi:

źródła:

sik (język szwedzki)

sik (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) icht. sieja

odmiana:

(1.1) en sik, siken, sikar, sikarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: zwierzęta w języku szwedzkim

źródła: