strych

strych (język polski)

strych (1.1)

wymowa:

​, IPA: [strɨx], AS: [stryχ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archit. pomieszczenie w niektórych budynkach, znajdujące się pod samym dachem; zob. też strych w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	strych	strychy
dopełniacz	strychu	strychów
celownik	strychowi	strychom
biernik	strych	strychy
narzędnik	strychem	strychami
miejscownik	strychu	strychach
wołacz	strychu	strychy

przykłady:

(1.1) Matka zabroniła dzieciom bawić się na strychu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / trzymać coś / … na strychu • iść / wdrapać się / … na strych

synonimy:

(1.1) poddasze; reg. pozn. reg. łódz. góra, gw. (Śląsk Cieszyński i Zaolzie) wyrch

antonimy:

(1.1) piwnica

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. stryszek m

przym. strychowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Strich

uwagi:

nie mylić z: strach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) attic, loft
• baskijski: (1.1) ganbara, ganer
• duński: (1.1) loft n
• esperanto: (1.1) subtegmento
• estoński: (1.1) pööning
• francuski: (1.1) grenier m
• hiszpański: (1.1) desván m
• islandzki: (1.1) háaloft n, loft n, kvistur m
• kaszubski: (1.1) góra ż, przãter m, pszãter m
• koreański: (1.1) 다락방 (tarakpang)
• niemiecki: (1.1) Dachraum m, Dachboden m
• nowogrecki: (1.1) σοφίτα ż
• rosyjski: (1.1) чердак m
• szwedzki: (1.1) vind w, vindsrum n
• ukraiński: (1.1) горище n
• węgierski: (1.1) padlás
• wilamowski: (1.1) śtuw ż, uferśtuf
• włoski: (1.1) attico m

źródła: