synek

synek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsɨ̃nɛk], AS: [sỹnek], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zdrobn. od: syn

(1.2) gw. (Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk i Zaolzie) chłopiec, chłopak

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	synek	synkowie
dopełniacz	synka	synków
celownik	synkowi	synkom
biernik	synka	synków
narzędnik	synkiem	synkami
miejscownik	synku	synkach
wołacz	synku	synkowie

przykłady:

(1.1) Nasz synek ma dopiero dwa lata.

(1.2) To je marniok synek, raczyj nie chodzuj ś nim. → Chłopak ten jest utracjuszem, lepiej z nim nie przestawaj.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) synuś

(1.2) bajtel

antonimy:

(1.1) mama; córeczka

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. syn m, synowa ż, synowiec m, synalek m, syneczek m, synulek m, synuś m, synal mos

czas. usynowić dk., usynawiać ndk.

przym. synowski, synowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. syn + -ek

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: syn

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: chłopiec, chłopak

• angielski: (1.1) sonny
• czeski: (1.1) synek
• esperanto: (1.1) fileto
• niemiecki: (1.1) Söhnchen n, Söhnlein n
• rosyjski: (1.1) сынок m

źródła:

synek (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) zdrobn. synek

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	synek	synci / synkové
dopełniacz	synka	synků
celownik	synkovi / synku	synkům
biernik	synka	synky
wołacz	synku	synci / synkové
miejscownik	synkovi / synku	syncích
narzędnik	synkem	synky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. syn, synovec

przym. synovský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: