tempus
tempus (język łaciński)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1) tempus, tempŏris (deklinacja III)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tempus tempŏra dopełniacz tempŏris tempŏrum celownik tempŏrī tempŏribus biernik tempus tempŏra ablatyw tempŏre tempŏribus wołacz tempus tempŏra
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) in tempus → w swoim czasie
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. temporalis, temporarius
- związki frazeologiczne:
- tempus fugit, aeternitas manet • verba sint temporis, aeterno silentio • o tempora, o mores
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „tempus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 605.