udoskonalenie
udoskonalenie (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌudɔskɔ̃naˈlɛ̃ɲɛ], AS: [udoskõnalẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od udoskonalić
- odmiana:
- (1.1) blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik udoskonalenie dopełniacz udoskonalenia celownik udoskonaleniu biernik udoskonalenie narzędnik udoskonaleniem miejscownik udoskonaleniu wołacz udoskonalenie
- przykłady:
- (1.1) Sytuacjoniści nie uznawali własności intelektualnej, głosili, że idee, myśli i dzieła należą do tych, którzy potrafią je udoskonalić. I przywłaszczali sobie wszystko, co ich zdaniem na udoskonalenie zasługiwało: przechwytywali[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) ulepszenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. doskonałość ż, doskonalenie n, udoskonalanie n
- czas. udoskonalić dk., udoskonalać ndk., doskonalić ndk.
- przym. doskonały
- przysł. doskonale
- wykrz. doskonale
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) improvement
- arabski: (1.1) تحسين, تحسن
- francuski: (1.1) perfectionnement m
- irlandzki: (1.1) feabhas m
- źródła:
- ↑ Mateusz Kwaterko. Od tłumacza [w:] Guy Debord: Społeczeństwo spektaklu oraz Rozważania o społeczeństwie spektaklu, s. 218. PIW, Warszawa 2006.