urzędniczka

urzędniczka (język polski)

urzędniczka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌuʒɛ̃ndʲˈɲit͡ʃka], AS: [užẽndʹńička], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta pracująca w urzędzie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	urzędniczka	urzędniczki
dopełniacz	urzędniczki	urzędniczek
celownik	urzędniczce	urzędniczkom
biernik	urzędniczkę	urzędniczki
narzędnik	urzędniczką	urzędniczkami
miejscownik	urzędniczce	urzędniczkach
wołacz	urzędniczko	urzędniczki

przykłady:

(1.1) Byłam dziś w skarbówce i bardzo miła urzędniczka pomogła mi wypełnić PIT.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. urząd m, urzędas m, urzędowanie n, urzędowość ż

forma męska urzędnik m

czas. urzędować

przym. urzędniczy, urzędowy

przysł. urzędowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: biurwa

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: urzędnik

• bułgarski: (1.1) чиновничка ż
• esperanto: (1.1) oficistino
• niemiecki: (1.1) Beamtin ż
• szwedzki: (1.1) tjänstekvinna w
• wilamowski: (1.1) byaomteryn ż
• włoski: (1.1) impiegata ż

źródła: