wściekłość

wściekłość (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈfʲɕt͡ɕɛkwɔɕt͡ɕ], AS: [fʹśćeku̯ość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bardzo silna negatywna emocja, intensywna złość

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	wściekłość
dopełniacz	wściekłości
celownik	wściekłości
biernik	wściekłość
narzędnik	wściekłością
miejscownik	wściekłości
wołacz	wściekłości

przykłady:

(1.1) Jej niegrzeczne zachowanie doprowadziło mnie do wściekłości.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wściekanie n, wścieklizna

przym. wściekły

przysł. wściekle

czas. rozwścieczać, wściekać

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wściekły + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fury
• duński: (1.1) raseri n
• esperanto: (1.1) furiozeco
• kataloński: (1.1) ràbia ż
• niderlandzki: (1.1) razernij ż
• włoski: (1.1) furia ż, furore m

źródła: