wdowiec

wdowiec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvdɔvʲjɛt͡s], AS: [vdovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna, którego ostatnia żona nie żyje

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wdowiec	wdowcy
dopełniacz	wdowca	wdowców
celownik	wdowcowi	wdowcom
biernik	wdowca	wdowców
narzędnik	wdowcem	wdowcami
miejscownik	wdowcu	wdowcach
wołacz	wdowcu / wdowcze	wdowcy
depr. M. i W. lm: (te) wdowce

przykłady:

(1.1) Wuj Leon jest wdowcem – jego żona umarła na raka.

(1.1) Żona Jerzego umarła półtora roku temu, ale (on) nie był długo wdowcem: znowu się ożenił.

składnia:

(1.1) wdowiec po Ms.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nieżonaty

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wdowieństwo n

forma żeńska wdowa ż, wdówka ż, wdowula ż

czas. owdowieć

przym. wdowi, wdowieński, wdowczy

związki frazeologiczne:

słomiany wdowiec

etymologia:

uwagi:

Forma „wdowcy” może być używana wyłącznie w mianowniku i wołaczu liczby mnogiej, użycie jej w dopełniaczu lub bierniku jest błędem.

tłumaczenia:

• albański: (1.1) ve m
• angielski: (1.1) widower
• arabski: (1.1) أرمل
• baskijski: (1.1) alargun
• białoruski: (1.1) удавец m
• bułgarski: (1.1) вдовец m
• chorwacki: (1.1) udovac m
• czeski: (1.1) vdovec m
• duński: (1.1) enkemand w
• esperanto: (1.1) vidvo
• fiński: (1.1) leski
• francuski: (1.1) veuf m
• hiszpański: (1.1) viudo m
• kataloński: (1.1) vidu m
• łotewski: (1.1) atraitnis m
• niemiecki: (1.1) Witwer m
• nowogrecki: (1.1) χήρος m
• rosyjski: (1.1) вдовец m
• rumuński: (1.1) sărac
• słowacki: (1.1) vdovec m
• ukraiński: (1.1) вдівець m
• węgierski: (1.1) özvegy
• wietnamski: (1.1) người goá vợ
• wilamowski: (1.1) wytwer m
• włoski: (1.1) vedovo m

źródła: