widelec
widelec (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) ostro zakończony przedmiot używany do nabierania jedzenia; zob. też widelec w Wikipedii
- (1.2) środ. techn. element konstrukcji roweru, na którym mocuje się oś koła; zob. też widelec rowerowy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik widelec widelce dopełniacz widelca widelców celownik widelcowi widelcom biernik widelec widelce narzędnik widelcem widelcami miejscownik widelcu widelcach wołacz widelcu widelce
- przykłady:
- (1.1) Porcję mięsa należy jeść nożem i widelcem.
- (1.2) Muszę wymienić przedni widelec w rowerze.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) jeść widelcem • trzymać widelec • nabić na widelec • kłuć / nakłuć widelcem • nabrać na widelec • widelec metalowy / drewniany / plastikowy / srebrny / aluminiowy • widelec z zastawy / z kompletu stołowego • myć widelec • używać widelca
- synonimy:
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) widołka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. widły lm, widełki lm, widłyżka m, rozwidlenie n, widłak m, widlica ż, widliczka m, widliszek m, widłogon m
- czas. rozwidlać
- przym. rozwidlony
- związki frazeologiczne:
- a nuż, widelec • grzebać widelcem w talerzu • mieć na widelcu • prędzej nóż zginie niż widelec • co w sercu, to na widelcu
- uwagi:
- (1.1) zwroty „jeść za pomocą widelca” i „jeść przy pomocy widelca” nie są zalecane; lepiej: „jeść widelcem”
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) vurk
- angielski: (1.1) fork
- arabski: (1.1) شوكة ż (šawka)
- baskijski: (1.1) sardexka; (1.2) urkila
- białoruski: (1.1) відэлец m; (1.2) вілка ż
- bułgarski: (1.1) вилица ż
- chorwacki: (1.1) vilica ż, viljuška ż
- czeski: (1.1) vidlička ż
- dolnołużycki: (1.1) widlicki lm
- duński: (1.1) gaffel w
- esperanto: (1.1) forko
- fiński: (1.1) haarukka
- francuski: (1.1) fourchette ż
- górnołużycki: (1.1) widlički lm
- grenlandzki: (1.1) ajassaat
- hawajski: (1.1) ʻō
- hebrajski: (1.1) מזלג m (mazleg)
- hiszpański: (1.1) tenedor m; (1.2) horquilla ż
- ido: (1.1) forketo
- interlingua: (1.1) furca, furchetta
- islandzki: (1.1) gaffall m
- japoński: (1.1) フォーク (fōku)
- jidysz: (1.1) גאָפּל m (gopl)
- kabowerdeński: (1.1) gárfu
- kaszubski: (1.1) gafla ż, widelca ż, widlëca ż, widlëczka ż
- kataloński: (1.1) forquilla ż
- kazachski: (1.1) шанышқы
- litewski: (1.1) šakutė ż
- niemiecki: (1.1) Gabel ż
- norweski (bokmål): (1.1) gaffel m
- nowogrecki: (1.1) πιρούνι n; (1.2) πιρούνι n, δίχαλο διωστήρα n
- ormiański: (1.1) պատառաքաղ
- rosyjski: (1.1) вилка ż; (1.2) вилка ż
- slovio: (1.1) vilka (вилка)
- suahili: (1.1) uma
- szwedzki: (1.1) gaffel w
- tagalski: (1.1) tinidor
- ukraiński: (1.1) виделка ż
- wilamowski: (1.1) gaweła n, gaoweła n, gowuł ż
- włoski: (1.1) forchetta ż
- źródła:
- ↑ Hasło „widelec” w: Krystyna Długosz-Kurczabowa, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, ISBN 978-83-01-14361-9, s. 522-523.