wikary

wikary (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) kośc. prezbiter na stałe pomagający proboszczowi w pracy duszpasterskiej; zob. też wikariusz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wikary	wikarzy
dopełniacz	wikarego	wikarych
celownik	wikaremu	wikarym
biernik	wikarego	wikarych
narzędnik	wikarym	wikarymi
miejscownik	wikarym	wikarych
wołacz	wikary	wikarzy

przykłady:

(1.1) W naszej parafii zarówno proboszcz jak i księża wikarzy uczą w szkole.

(1.1) Kazanie wikarego zaskoczyło panie z sodalicji mariańskiej.

(1.1) Babcia Józia przygotowała wikaremu jajecznicę z pięciu jaj.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wikary parafialny • mianować / odwołać wikarego

synonimy:

(1.1) wikariusz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ksiądz, ojciec, duchowny, kapłan, prezbiter, duszpasterz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wikarówka ż, wikariat m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. vicarius

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vicar
• baskijski: (1.1) bikario
• bułgarski: (1.1) викарий m
• czeski: (1.1) farní vikář
• esperanto: (1.1) vikario
• hiszpański: (1.1) vicario
• niemiecki: (1.1) Vikar m
• słowacki: (1.1) farský vikár
• wilamowski: (1.1) wikar m, wikār m
• włoski: (1.1) vicario parrocchiale, viceparroco

źródła: