wydalić

wydalić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wydalać)

(1.1) usunąć skądś kogoś niepożądanego

(1.2) fizj. usunąć z ustroju szkodliwe produkty przemiany materii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wygnać, wyrzucić

(1.2) oddać

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wydalenie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1-2) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wydalać

• bułgarski: (1.1) прогоня, пропъдя, изгоня, изселя, изпъдя, прокудя; (1.2) изпъдя, изгоня
• chorwacki: (1.1) protjerati, prognati; (1.2) istjerati
• czeski: (1.1) vyhnat, vyhostit, vypovědět; (1.2) vypudit
• słowacki: (1.1) vyhnať, vyhostiť, vypovedať; (1.2) vypudiť
• słoweński: (1.1) izgnati, pregnati; (1.2) spoditi
• ukraiński: (1.1) вигнати, виселити; (1.2) видавити

źródła: