wykończyć (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[vɨˈkɔ̃j̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ], AS[vykõĩ ̯ṇčyć], zjawiska fonetyczne: nazal.rozs. artyk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykańczać)

(1.1) aspekt dokonany od: wykańczać

czasownik zwrotny dokonany wykończyć się (ndk. wykańczać się)

(2.1) aspekt dokonany od: wykańczać się
odmiana:
(1.1) zob. wykańczać
przykłady:
(1.1) Taki tam rozdmuchali skandal, że całkiem wykończyli chłopca, bo musiał odejść z propagandy i dziś jest u nas za kaowca![1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wykończenie n, koniec m, wykończeniówka ż
czas. kończyć
przym. skończony
ims. skończony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wykańczać
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wykańczać się
źródła:
  1. Janusz Szpotański, Zebrane utwory poetyckie, 1990, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  NODES