wyrzec

wyrzec (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) daw. rzec, powiedzieć, wyrazić coś słowami

czasownik zwrotny wyrzec się

(2.1) wyprzeć się czegoś lub kogoś

(2.2) zrezygnować z czegoś

odmiana:

przykłady:

(1.1) Żydzi w Polsce pod względem wiary nie są jednolici. Dzielą się na wiele sekt, tak, że trudno jest wyrzec którzy są właściwie ortodoxami.

(2.1) On wyrzekł się luteranizmu i został katolikiem.

(2.2) Ponowoczesność stała się źródłem cierpień, człowiek zawarł kompromis – wyrzekł się szczęścia na rzecz poczucia bezpieczeństwa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wyrzeczenie n

czas. rzec

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rzec

• niemiecki: (2.1) verstoßen
• rosyjski: (2.1) отречься
• szwedzki: (2.1) förneka, förskjuta, stöta bort; (2.2) avsäga sig, frånsäga sig, avstå, undvara, umbära, försaka

źródła: