wzrok
wzrok (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zmysł umożliwiający patrzenie, widzenie; zdolność do postrzegania rzeczywistości za pomocą oczu; zob. też wzrok w Wikipedii
- (1.2) pot. czyjeś spojrzenie
- odmiana:
- (1.1-2) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik wzrok dopełniacz wzroku celownik wzrokowi biernik wzrok narzędnik wzrokiem miejscownik wzroku wołacz wzroku
- przykłady:
- (1.1) Noszę okulary, ponieważ mam wadę wzroku.
- (1.1) Badałem wzrok miesiąc temu.
- (1.2) Mój wzrok mimochodem padł na kuszące słodycze na wystawie sklepu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mieć dobry / doskonały / zły / słaby wzrok • stracić / odzyskać wzrok • psuć wzrok • zapuścić wzrok
- synonimy:
- (1.1) widzenie
- (1.2) spojrzenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- bazyliszkowy wzrok • chłonąć wzrokiem / pożerać wzrokiem • obrzucić wzrokiem • sięgać wzrokiem • sokoli wzrok
- etymologia:
- prasł. *zorkъ → patrzenie, spozieranie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) eyesight, vision; (1.2) look, glance, gaze
- baskijski: (1.1) ikusmen
- białoruski: (1.1) зрок m; (1.2) погляд m, позірк m, pot. зрок m
- bułgarski: (1.1) зрение n; (1.2) поглед m
- czeski: (1.1) zrak m; (1.2) pohled m
- dolnołużycki: (1.1) wiźenje n
- duński: (1.1) syn n
- esperanto: (1.1) vidado; (1.2) vido, rigardo
- francuski: (1.1) vue ż; (1.2) regard m
- hiszpański: (1.1) vista ż
- jidysz: (1.1) ראיה ż (rie)
- łotewski: (1.1) redze ż
- niderlandzki: (1.1) gezichtsvermogen n; (1.2) blik m
- niemiecki: (1.1) Sehvermögen n
- nowogrecki: (1.1) όραση ż
- nowopruski: (1.1) widasnā ż
- rosyjski: (1.1) зрение n; (1.2) взгляд m
- rumuński: (1.1) vedere ż; (1.2) privire ż
- słowacki: (1.1) zrak m; (1.2) pohľad m
- ukraiński: (1.1) зір m; (1.2) погляд m
- węgierski: (1.1) látás
- włoski: (1.1) vista ż; (1.2) sguardo m
- źródła: