Śmierć Iwana Iljicza
Śmierć Iwana Iljicza (ros. Смерть Ивана Ильича) – nowela Lwa Tołstoja opublikowana po raz pierwszy w 1886 roku. Utwór należy do najwybitniejszych osiągnięć tego autora w zakresie prozy psychologicznej[1].
Strona tytułowa wydania z 1895 roku | |
Autor | |
---|---|
Typ utworu | |
Wydanie oryginalne | |
Język | |
Data wydania |
1886 |
Pierwsze wydanie polskie | |
Data wydania polskiego |
1890 |
Nowela była też publikowana w języku polskim pod alternatywnym tytułem Śmierć sędziego Gołowina.
Treść
edytujGłównym bohaterem noweli jest sędzia Iwan Iljicz Gołowin. Akcja rozpoczyna się na jego pogrzebie, na którym spotykają się jego rodzina i koledzy z pracy. Dowiadujemy się, że zmarł po ciężkiej chorobie. W następnych rozdziałach autor opisuje dzieje jego życia, a w końcu historię jego choroby, która dopadła go nagle u szczytu kariery. Choroba połączona z cierpieniami fizycznymi i psychicznymi uzmysławia mu, że jego życie nie było takie, jakie powinno być.
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- Lew Tołstoj Opowiadania i nowele, wyd. Ossolineum, Warszawa 1985 (wstęp Ryszard Łużny)
Przypisy
edytuj- ↑ Lew Tołstoj Opowiadania i nowele, wyd. Ossolineum, Warszawa 1985 (wstęp Ryszard Łużny), str. LXXXVII.