Aminocukry

Aminocukry – pochodne cukrów, które zawierają jedną lub rzadziej kilka grup aminowych (–NH₂) w miejscu występowania grupy hydroksylowej^[1]. Aminocukry występujące w przyrodzie, mogą mieć grupę aminową zarówno przy C2, jak i pozycjach 3, 4, 5 lub 6 cukru. Mogą łączyć się w poliaminocukry, czego przykładem jest chityna, której monomerem jest 2-deoksy-2-amino-D-glukopiranoza zwana też glukozaminą^[2] lub glukozoaminą^[3].

Przypisy

↑ Amino sugars, [w:] A.D.A.D. McNaught A.D.A.D., A.A. Wilkinson A.A., Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.A00283, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
↑ John McMurry: Chemia organiczna. Warszawa: PWN, 2005, s. 799, 973. ISBN 83-01-14406-8.
↑ Aleksander Kołodziejczyk: Naturalne związki organiczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 265-266. ISBN 978-83-01-14316-9.

[1] Amino sugars, [w:] A.D.A.D. McNaught A.D.A.D., A.A. Wilkinson A.A., Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.A00283, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).

[2] John McMurry: Chemia organiczna. Warszawa: PWN, 2005, s. 799, 973. ISBN 83-01-14406-8.

[3] Aleksander Kołodziejczyk: Naturalne związki organiczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 265-266. ISBN 978-83-01-14316-9.

[1]

[2]

[3]