Wikipedia

Anna Karina

duńsko-francuska aktorka

Anna Karina, właśc. Hanne Karen Blarke Bayer[1] (ur. 22 września 1940 w Solbjergu, przedmieściu Aarhus[2], zm. 14 grudnia 2019 w Paryżu[2][3]) – francuska aktorka duńskiego pochodzenia[4] kojarzona z francuską Nową Falą[5].

Anna Karina
Ilustracja
Karina w Amsterdamie (1968)
Imię i nazwisko

Hanne Karen Blarke Bayer

Data i miejsce urodzenia

22 września 1940
Solbjerg k. Aarhus

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 2019
Paryż

Zawód

aktorka, reżyserka, scenarzystka, piosenkarka

Współmałżonek

Jean-Luc Godard
(1961–1965; rozwód)
Pierre Fabre
(1968–1974; rozwód)
Daniel Duval
(1978–1981; rozwód)
Dennis Berry
(1982–2019; jej śmierć)

Lata aktywności

1959–2008

Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera

edytuj

Jej matka była właścicielką sklepu z odzieżą, a ojciec, który opuścił rodzinę rok po jej urodzeniu, był kapitanem statku. W wieku 14 lat zagrała w krótkometrażowym filmie, który został nagrodzony w Cannes. W Danii jako młoda dziewczyna, by zarobić na życie, śpiewała w kabaretach, grała w reklamach i sprzedawała namalowane przez siebie obrazy. W 1958, po kłótni z matką, pojechała autostopem do Paryża.

Kiedy miała 17 lat w kawiarni Les Deux Magots w Paryżu podeszła do niej kobieta z agencji reklamowej, która poprosiła ją o zrobienie kilku zdjęć. Wkrótce zaczęła pracować jako modelka[5] i ostatecznie odniosła sukces, pozując do kilku czasopism, w tym „Elle”. Poznała Pierre’a Cardin i Coco Chanel, która namówiła ją do przybrania pseudonimu Anna Karina. Pseudonim nawiązuje do powieści Lwa Tołstoja Anna Karenina[6].

Jean-Luc Godard, wtedy krytyk filmowy „Cahiers du cinéma”, po raz pierwszy zobaczył Karinę w serii reklam żelu pod prysznic Palmolive, w których pozowała w wannie, i zaoferował jej niewielką rolę w filmie Do utraty tchu, jednak odmówiła ze względu na sceny nagości[7]. Zagrała postać Véroniki Dreyer w jego kolejnym filmie Żołnierzyk (Le petit soldat, 1960).

Na 11. MFF w Berlinie została nagrodzona Srebrnym Niedźwiedziem dla najlepszej aktorki za rolę Angeli w filmie Kobieta jest kobietą (1961). W 1967 Serge Gainsbourg powierzył jej tytułową rolę w komedii muzycznej Anna. W 1988 była nominowana do Cezara dla najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę Loli w Cayenne Palace.

Wystąpiła w 80 filmach i 7 serialach. Pisała również scenariusze i reżyserowała, a także występowała jako piosenkarka.

Była czterokrotnie zamężna. Jej ostatnim mężem był Dennis Berry. Chora na raka, zmarła 14 grudnia 2019 w paryskim szpitalu, w wieku 79 lat.

Nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Personalidade: Anna Karina (Dinamarca). InterFilmes.com. [dostęp 2019-12-15]. (port.).
  2. ↑ a b Anita Gates: Anna Karina, Star of French New Wave Cinema, Is Dead at 79. „The New York Times”. [dostęp 2019-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-15)]. (ang.).
  3. ↑ L'actrice Anna Karina est morte d'un cancer à 79 ans. „Le Figaro”. [dostęp 2019-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-15)]. (fr.).
  4. ↑ Tadeusz Lubelski (współpracownicy: Adam Garbicz, Andrzej Wajda): Encyklopedia kina. Biały Kruk, 2003, s. 475. ISBN 978-83-88918-33-9. Cytat: „Karina Anna (właśc. Hanne Karin Blarke Bayer), ur. 1940 w Kopenhadze (sic!); francuska aktorka filmowa duńskiego pochodzenia.”.
  5. ↑ a b Anna Karina (22 de Setembro de 1940). Filmow.com. [dostęp 2019-12-15]. (port.).
  6. ↑ Harrison Smith, Anna Karina, luminous star of French New Wave films, dies at 79, „The Washington Post”, 16 grudnia 2019, ISSN 0190-8286 [dostęp 2024-10-11] (ang.).
  7. ↑ Anna Karina nie żyje. Aktorka miała 79 lat. Interia.pl. [dostęp 2019-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-15)]. (pol.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anna_Karina&oldid=74939714”
  NODES
Done 1
orte 1