Atlas Saharyjski

Atlas Saharyjski (arab. ‏الأطلس الصحراوي‎, Al-Aṭlas aṣ-Ṣaḥrāwī; fr. Atlas Saharien) – pasmo górskie w południowo-wschodniej części Atlasu, w Algierii. Oddziela Wyżynę Szottów od Wielkiego Ergu Zachodniego oraz Kotliny Północnosaharyjskiej. Na wschodzie rozciąga się aż do granic Tunezji, gdzie łączy się z Górami Tunezyjskimi w Atlasie Tellskim.

Atlas Saharyjski

Widok na góry z Ajn as-Safry
Kontynent	Afryka
Państwo	Algieria
Najwyższy szczyt	Dżabal Isa (2236 m n.p.m.)
Położenie na mapie Algierii Atlas Saharyjski
34°00′00″N 2°00′00″E

Pasmo to rozciąga się na długości 1000 km. Najwyższy szczyt to Dżabal Isa (2236 m n.p.m.) leżący w masywie Dżibal al-Kusur. Pasmo leży w strefie klimatu podzwrotnikowego suchego oraz pokryte jest roślinnością półpustynną oraz pustynną.

Geografia

Atlas Saharyjski obejmuje szereg masywów górskich: Dżibal al-Kusur na zachodzie, Dżabal Ammur w centralnej części oraz Dżabal Aulad Na’il na wschodzie. Do Atlasu Saharyjskiego bywają zaliczane również góry Dżabal al-Auras, Dżibal al-Hudna, Dżibal an-Namamisza oraz Dżibal az-Zab.

Graniczący od północy z Wyżyną Szottów Atlas Saharyjski jest jednym z rozległych płaskowyżów afrykańskich, utworzonych z pierwotnej skały bazowej pokrytej osadami z płytkich mórz i osadami aluwialnymi. Z Atlasu Saharyjskiego wypływa najdłuższa rzeka Algierii Wadi asz-Szalif. Oprócz tego bierze tam początek szereg wadi, łożysk rzecznych, którymi woda płynie tylko okresach deszczowych.

Atlas Saharyjski stanowi północną granicę Sahary. W górach pojawia się więcej opadów i dlatego bardziej nadają się pod uprawę niż leżąca niżej Wyżyna Szottów na północ od nich. Obecnie góry są zamieszkałe głównie przez Berberów.