Bemit (także Boehmit) – minerał z gromady wodorotlenków. Główny składnik boksytów. Należy do minerałów rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.

Bemit
Ilustracja
drobne kryształki bemitu (białe)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

boehmit

Skład chemiczny

wodorotlenek glinu
(γ-AlO(OH))

Twardość w skali Mohsa

3

Przełam

nierówny, ziemisty

Łupliwość

ledwo widoczna, jednokierunkowa

Układ krystalograficzny

rombowy

Gęstość

3,07 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biały z odcieniem żółtawym, brunatny

Rysa

biała

Połysk

szklisty, perłowy

Nazwa pochodzi od nazwiska niemiecko-czeskiego chemika Johanna Böhma (1895-1952), a nie od niemieckiego geologa i paleontologa Johannesa Böhma (1857-1938)[1][2].

Charakterystyka

edytuj

Właściwości

edytuj

Zazwyczaj tworzy niewielkie kryształy o pokroju płytkowym lub tabliczkowym najczęściej w szczelinach lub pustkach. Występuje w skupieniach zbitych, ziemistych, skrytokrystalicznych. Jest kruchy przeświecający. Minerał, produkt rozpadu nefelinu krystalizujący w układzie rombowym podobnie jak diaspor, lecz w odmiennej strukturze. Diasporu i bemitu nie można odróżnić za pomocą prostych metod.

Występowanie

edytuj

Produkt wietrzenia zachodzącego w klimacie tropikalnym (wilgotnym i gorącym) lub wynik procesów hydrotermalnych. Pospolity składnik boksytów, w których tworzy płytkowe kryształy o łupliwości według (010) i laterytów. Występuje w utworach pegmatytowych i hydrotermalnych niskich temperatur.

Miejsca występowania: Francja, Włochy, Rosja – Ural, USA, Węgry.

Zastosowanie

edytuj
  • ważne źródło otrzymywania glinu,
  • bywa stosowany do otrzymywania materiałów ogniotrwałych.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. J. Böhm. Über Aluminium- und Eisenhydroxyde. I. „Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie”. 149 (1), s. 203-216, 1925. DOI: 10.1002/zaac.19251490114. (niem.). 
  2. Th. G. Sahama, Martti Lehtinen, Pentti Rehtijärvi. Natural Boehmite Single Crystals from Ceylon. „Contributions to Mineralogy and Petrology”. 39 (2), s. 171-174, 1973. DOI: 10.1007/BF00375738. (ang.). 

Bibliografia

edytuj
  • J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
  • A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
  • A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965
  • W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES
INTERN 1