Bitwa pod Seres (1205)

Bitwa pod Seres (bułarski: Битка при Сяр) miała miejsce w czerwcu 1205 roku w pobliżu miasta Seres leżącego na terenie współczesnej Grecji. W bitwie walczyły ze sobą wojska bułgarskie i łacińskie, zakończyła się zdecydowanym zwycięstwem Bułgarów.

Bitwa pod Seres

Wojny bułgarsko-łacińskie
Cesarstwo Łacińskie i jego sąsiedzie
Czas	czerwiec 1205
Miejsce	Macedonia
Terytorium	współczesna Grecja
Przyczyna	IV wyprawa krzyżowa
Wynik	wygrana Bułgarii
Strony konfliktu
Cesarstwo Bułgarii Cesarstwo Łacińskie
Dowódcy
Kałojan nieznany
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane, prawdopodobnie niewielkie nieznane, prawdopodobnie duże
Położenie na mapie Grecji miejsce bitwy
41°04′59,8800″N 23°33′00,0000″E

Tło

Po zwycięstwie sił bułgarskich pod Adrianopolem uzyskali oni kontrolę nad większą częścią Tracji poza kilkoma większymi miastami, które cesarz Kałojan planował zdobyć. W czerwcu 1205 roku wyruszył na czele swych wojsk na południowy zachód, przenosząc działania wojenne na tereny znajdujące się pod kontrolą Bonifacego z Montferratu, króla Tessalonikii i wasala Konstantynopola.

Bitwa

Pierwszym większym ośrodkiem miejskim na drodze wojsk Kałojana było Seres. Łacinnicy na wieść o nadciągającym wrogu zdecydowali się stawić mu czoła w otwartym polu. Gdy jednak doszło do bezpośredniego starcia zostali szybko rozbici i zmuszeni do ucieczki. Gdy wycofywali się do Seres ścigający ich Bułgarzy również przekroczyli mury przejmując, po krótkich walkach kontrolę nad całym miastem z wyjątkiem cytadeli, gdzie schroniło się rycerstwo i żołnierze. Obydwie strony podjęły negocjacje a Kałojan obiecał łacinnikom, iż jeśli poddadzą się bez walki i opuszczą twierdzę to pozwoli im bezpiecznie dotrzeć do granicy bułgarsko- węgierskiej. Oblężeni przystali na te warunki, gdy jednak opuszczali cytadelę otoczyły ich wojska bułgarskie. Rycerzy wymordowano, natomiast żołnierzy niższego stanu oszczędzono.

Następstwa

Pasmo sukcesów kampanii z 1205 roku uwieńczyło zdobycie Filipopolis, którego mieszkańcy prosili bułgarskiego cesarza o przybycie i objęcie rządów. Była tam jednak także całkiem spora grupa możnych wrogich Bułgarom. Liderem tej frakcji był Aleksy Aspietos. Po ostatecznym zdobyciu miasta Kałojan rozkazał zniszczyć opozycję a Aspietos został powieszony. Mimo licznych sukcesów bułgarskiego cara wojna ciągle trwała, rok później doszło do kolejnej bitwy z krzyżowcami, tym razem pod Rusion.

Bibliografia

• Йордан Андреев, Милчо Лалков, Българските ханове и царе, Велико Търново, 1996.

Zobacz też

• Wojny bułgarsko-łacińskie