Wikipedia

Blade: Wieczny łowca II

Blade: Wieczny łowca II (ang. Blade II) – amerykański fantastycznonaukowy film akcji, horror na podstawie serii komiksów o superbohaterze o tym samym imieniu wydawnictwa Marvel Comics. Za reżyserię odpowiadał Guillermo del Toro na podstawie scenariusza Davida S. Goyera. W tytułowej roli wystąpił Wesley Snipes, a obok niego w rolach głównych pojawili się: Kris Kristofferson, Ron Perlman, Leonor Varela, Norman Reedus i Luke Goss.

Blade: Wieczny łowca II
Blade II
Gatunek

superbohaterski
fantastyka naukowa
horror
akcja

Rok produkcji

2002

Data premiery

21 marca 2002
7 czerwca 2002 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

116 minut[1]

Reżyseria

Guillermo del Toro

Scenariusz

David S. Goyer

Główne role

Wesley Snipes
Kris Kristofferson
Ron Perlman
Leonor Varela
Norman Reedus
Luke Goss

Muzyka

Marco Beltrami
Danny Saber

Zdjęcia

Gabriel Beristain

Scenografia

Carol Spier

Kostiumy

Wendy Partridge

Montaż

Peter Amundson

Produkcja

Peter Frankfurt
Wesley Snipes
Patrick Palmer

Wytwórnia

Marvel Enterprises
Amen Ra Films
Imaginary Forces

Dystrybucja

New Line Cinema

Budżet

54 000 000 USD

Przychody brutto

155 010 032 USD

Poprzednik

Blade: Wieczny łowca

Kontynuacja

Blade: Mroczna trójca

Strona internetowa

Światowa premiera filmu miała miejsce 21 marca 2002 roku w Los Angeles. W Polsce zadebiutował on 7 czerwca tego samego roku. Film przy budżecie 54 milionów dolarów zarobił ponad 155 milionów. Podobnie jak pierwsza część otrzymał mieszane oceny od krytyków. Jego poprzednia część Blade: Wieczny łowca miała premierę w 1998 roku. Powstała również jego kontynuacja Blade: Mroczna trójca z 2004 roku. W 2019 roku zapowiedziany został reboot z Mahershalą Alim w głównej roli jako część franczyzy Filmowego Uniwersum Marvela.

Streszczenie fabuły

edytuj

W 1999 roku, dwa lata po wydarzeniach z pierwszego filmu, Blade szuka w Pradze swojego mentora Abrahama Whistlera, który uważany był za zmarłego po tym, jak został zaatakowany przez Deacona Frosta, ale zamiast tego został zamieniony w wampira. Blade odkrywa, że Whistler jest przetrzymywany w kryjówce wampirów. Po powrocie do swojej kryjówki Blade daje Whistlerowi antywirusowe wampirze serum, aby przywrócić mu ludzką postać[2].

Pandemia, o której nie wie Blade, znana jako „wirus żniwiarza” rozprzestrzeniła się wśród wampirów. Zainfekowane wampiry zamieniają się w „Żniwiarzy”, mutację wampirów odporną na większość słabości wampirów, która zabija ludzi, a zamienia w Żniwiarzy wampiry, którzy się nimi żywią. Nie mogąc powstrzymać Żniwiarzy, Lord wampirów, Eli Damaskinos, wysyła dwóch emisariuszy, Asada i swoją córkę Nyssę, aby poprosili o pomoc Blade’a. Damaskinos wyjaśnia, że wampir Jared Nomak został zarażony wirusem Żniwiarza i celowo karmi się innymi wampirami, rozprzestrzeniając wirusa. Damaskinos ostrzega Blade’a, że gdy Nomak skończy żerować na wampirach, zacznie żerować na ludziach. Blade niechętnie zgadza się pomóc. Asad następnie wprowadza Blade’a i jego grupę do Bloodpack, grupy wampirów wyszkolonych, aby zabić Blade’a. Poza Asadem i Nyssą, Bloodpack składa się z Reinhardta, Chupy, Snowmana, Verlaine, Lighthammera i Priesta. Aby utrzymać ich w ryzach, Blade umieszcza ładunek wybuchowy z tyłu głowy Reinhardta[2].

Za radą Blade’a zespół zaczyna od zbadania nocnego klubu House of Pain odwiedzanego przez wampiry. Natrafiają tam na Żniwiarzy i odkrywają, że ich broń jest całkowicie nieskuteczna. Nomak przybywa i zabiera na zakładnika Nyssę. Blade walczy z Nomakiem, kiedy Nomak zyskuje przewagę, promienie słońca odbijają się od miecza Blade’a powodując, że Nomak staje w płomieniach. Blade zabija Priesta po tym, jak został on zainfekowany. Lighthammer zostaje zarażony, Whistler opuszcza swój posterunek, a Scud ledwo uchodzi z życiem po ataku Żniwiarzy. Whistler ujawnia, że podążał za Żniwiarzem pozostającym w tyle i odnalazł go uwięzionego przy wejściu do kanału. Grupa zabiera tego Żniwiarza do kryjówki w celu obserwacji. Po śmierci Żniwiarza z pragnienia, rozcięcie jego zwłok ujawnia, że większość Żniwiarzy ma tendencję do samospalania się w ciągu 12 godzin, jeśli się nie pożywią, a także, że mają oni dodatkową warstwę kości, która chroni przód serca, jednak boki serca nie są chronione. Wiedzą też, że Żniwiarze są nadal wrażliwi na światło słoneczne. Wiedząc o tej słabości Whistler i Scud tworzą projektory UV dla zespołu. Blade uważa, że ich najlepszym rozwiązaniem jest znalezienie kryjówki Żniwiarzy w kanałach o świcie, narażając na niebezpieczeństwo cały Bloodpack[2].

Podczas poszukiwania kryjówki Żniwiarzy Lighthammer zostaje zainfekowany, zabija Snowmana i ściga Verlaine po drabinie włazu. Po otworzeniu pokrywy włazu przez Verlaine oboje umierają od światła słonecznego. Chupa zwrca się przeciwko Whistlerowi i atakuje go, jednak zostaje zabity przez grupę Żniwiarzy. Asad wpada w zasadzkę, zostaje wciągnięty pod wodę i zabity. Podczas próby ucieczki Whistler zostaje zatrzymany przez Nomaka, który ujawnia mu informacje o Damaskinosie i wręcza mu królewski pierścień pieczęci. Używając specjalnych bomb emitujących promieniowanie UV, Blade zabija wszystkich Żniwiarzy z wyjątkiem Nomaka oraz ratuje Reinhardta i Nyssę, ale zostaje zdradzony przez Damaskinosa i jego ludzi, którzy go ogłuszają[2].

Damaskinos ujawnia, że stworzył wirusa Żniwiarza, aby stworzyć nową rasę wampirów opartą na Bladzie, i że Nomak był nieudanym eksperymentem. Whistler rzuca mu królewski pierścień pieczęci i żąda prawdy. Damaskinos potwierdza, że Nomak jest w rzeczywistości jego synem. Scud okazuje się być lojalnym wobec Damaskinosa. Blade odpowiada, że zawsze wiedział o jego lojalności. Blade zabija Scuda ładunkiem wybuchowym, który wcześniej umieścił na Reinhardcie. Damaskinos następnie nakazuje swoim naukowcom przeprowadzenie sekcji Blade’a, aby mogli nauczyć się replikować jego umiejętności. Nyssa rozmawia z Damaskinosem o jego kłamstwach. Damaskinos mówi, że dla przetrwania rasy wampirów jest gotów poświęcić wszystko, w tym własną rodzinę. Po ucieczce od swoich porywaczy Whistler zabiera Blade’a do kałuży krwi, gdzie odzyskuje siły, by zabić Reinhardta i jego ludzi[2].

Nyssa i Damaskinos planują uciec, ale Nyssa blokuje drzwi wyjściowe, uniemożliwiając Damaskinosowi ucieczkę, podczas gdy Nomak ich dogania. Nomak dopada Damaskinosa i zabija go. Nyssa następnie ofiarowuje się Nomakowi do ugryzienia, przez co zostaje ona zainfekowana wirusem. Blade walczy z Nomakiem i dźga go mieczem w bok prosto w serce. Następnie Nomak popełnia samobójstwo, dociskając miecz w zranione serca. Blade spełnia ostatnie życzenie Nyssy, która chciała zobaczyć wschód słońca. Nyssa umiera od promieni słonecznych przed przemianą w Żniwiarza[2].

Obsada

edytuj
  • Wesley Snipes jako Eric Brooks / Blade, hybryda wampira i człowieka, który może poruszać się w ciągu dnia i poluje na wampiry[1].
  • Kris Kristofferson jako Abraham Whistler, mentor i przyjaciel Blade’a[1].
  • Ron Perlman jako Dieter Reinhardt, członek Bloodpack, który żywi szczególną urazę do Blade’a[1].
  • Leonor Varela jako Nyssa Damaskinos, naturalnie urodzona wampirzyca, córka Damaskinosa[1].
  • Norman Reedus jako Scud, pomocnik Blade’a na czas nieobecności Whistlera[1].
  • Thomas Kretschmann jako Eli Damaskinos, starożytny wampir, który ma obsesję na punkcie stworzenia wyższej rasy wampirów jako swojego dziedzictwa[1].
  • Luke Goss jako Jared Nomak, pacjent zero i nosiciel wirusa Żniwiarz. Ma urazę do Damaskinosa za przemienienie go[1].

W filmie ponadto wystąpili: Santiago Segura jako Rush, wampir z Pragi i Karel Roden jako Karel Kounen, prawnik Damaskinosa oraz członkowie Bloodpack: Matt Schulze jako Chupa, Danny John-Jules jako Asad, Donnie Yen jako Snowman, Marit Velle Kile jako Verlaine, Daz Crawford jako Lighthammer i Tony Curran jako Priest[1].

Produkcja

edytuj

Na stanowisku reżysera został zatrudniony Guillermo del Toro. Scenariusz ponownie napisał David S. Goyer. Peter Frankfurt, Wesley Snipes i Patrick Palmer zostali producentami. Produkcją zajęły się studia New Line Cinema, Amen Ra Films i Imaginary Forces przy współpracy z Marvel Enterprises[1].

Zdjęcia do filmu trwały od 12 marca do 2 lipca 2001 roku[3]. Był on kręcony między innymi w Pradze i w Barrandov Studios w Republice Czeskiej[4]. Za zdjęcia odpowiadał Gabriel Beristain, za scenografię Carol Spier, a za kostiumy Wendy Partridge. Montażem zajął się Peter Amundson[1].

Muzyka

edytuj

Muzykę do filmu skomponował Marco Beltrami. Ścieżka dźwiękowa autorstwa Beltramiego została wydana 4 czerwca 2002 roku[5]. Natomiast album Blade II: The Soundtrack został wydany 19 marca 2002 roku[6].

Blade II: The Soundtrack – 2002
NrTytuł utworuAutorWykonawcaDługość
1.„Blade (Theme from Blade)”D. Saber, M. BeltramiDanny Saber i Marco Beltrami3:04
2.„Cowboy”E. Jeffers, N. Cook, J. Jackson, K. Dean, M. TiffrereFatboy Slim i Eve5:31
3.„I Against I”D. Smith, R. Del Naja, G. Marshall, N. DavidgeMassive Attack i Mos Def5:40
4.„Right Here, Right Now”O. Jackson, P. Oakenfold, S. Osborne, A. GrayPaul Oakenfold i Ice Cube4:10
5.„Tao of the Machine”T. Trotter, B. TranseauBT i The Roots3:16
6.„Child of the Wild West”L. Freese, L. Muggerud, R. WilliamsRoni Size i Cypress Hill4:14
7.„The One”T. Smith, V. Miller, B. Ashworth, J. O’BryanDub Pistols, Busta Rhymes i Silkk the Shocker3:44
8.„We Be Like This”J. Jackson, J. Phillips, D. SaberDanny Saber, Fabolous i Jadakiss5:45
9.„Gorillaz on My Mind”R. Noble, D. AlbarnGorillaz i Redman4:29
10.„Gangsta Queens”K. Taylor, R. Fisher, A. Cocup, T. FindlayGroove Armada, Trina i Rah Digga3:54
11.„PHDream”W. Mathis, S. Kirkland, K. JordanThe Crystal Method i Bubba Sparxxx3:52
12.„Raised in the Hood”D. Hawkins, R. WilliamsRoni Size i Volume 103:26
13.„Gettin’ Aggressive (Mowo! Mix)”M. Tyler, R. HallMoby i Mystikal3:38
14.„Mind What You Say (Bonus Track)”L. BrownLennox „Buppy” Brown3:59
58:42
Blade II (Original Motion Picture Score) – 2002
NrTytuł utworuAutorDługość
1.„Nomack the Knife”M. Beltrami3:31
2.„Waiting For the Sun”M. Beltrami2:30
3.„Main Title”M. Beltrami3:03
4.„Suckheads Infiltrate”M. Beltrami2:21
5.„Nyssa Sucks”M. Beltrami1:52
6.„B Slice”M. Beltrami1:11
7.„House of Paincakes”M. Beltrami4:55
8.„Blade Pops a Cold One”M. Beltrami0:54
9.„Family Feud”M. Beltrami2:20
10.„Charge of the Light Grenade”M. Beltrami3:05
11.„Blade’s Discharge”M. Beltrami1:34
12.„Priest Splits”M. Beltrami1:23
13.„Nomack Snacks”M. Beltrami1:19
14.„Back in Black”M. Beltrami0:47
15.„Nyssa Over Easy”M. Beltrami1:32
16.„Wind and the Willows (Abayo)”M. Beltrami1:22
33:39

Wydanie

edytuj

Światowa premiera filmu Blade: Wieczny łowca II miała miejsce 21 marca 2002 roku w Los Angeles. Podczas wydarzenia uczestniczyła obsada i produkcja filmu oraz zaproszeni specjalni goście. Premierze tej towarzyszył czerwony dywan oraz szereg konferencji prasowych[7]. Dla szerszej publiczności w Stanach Zjednoczonych zadebiutował 22 marca[8]. W Polsce film miał premierę 7 czerwca tego samego roku[9].

Odbiór

edytuj

Box office

edytuj

Film przy budżecie 54 milionów dolarów zarobił ponad 155 milionów, z czego ponad 82 miliony w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie oraz ponad 290 tysięcy w Polsce[10].

Krytyka w mediach

edytuj

Film otrzymał mieszane oceniony krytyków. W serwisie Rotten Tomatoes 57% z 151 recenzji filmu jest pozytywnych (średnia ocen wyniosła 5,94 na 10)[11]. Na portalu Metacritic średnia ocen z 28 recenzji wyniosła 52 punktów na 100[12]. Natomiast według serwisu CinemaScore publiczność przyznała mu ocenę B+ w skali od F do A+[13].

Nagrody i nominacje

edytuj
Rok Ceremonia Kategoria Nominowani Rezultat Przypis
2002 Golden Schmoes Awards Najgorszy horror roku Blade: Wieczny łowca II Nominacja [14]
2003 Saturn Awards Najlepszy horror Blade: Wieczny łowca II Nominacja [15]
Najlepsza charakteryzacja Michelle Taylor, Gary Matanky, Bob Newton, Mark Boley Nominacja
Fangoria Chainsaw Awards Najlepszy film w szerokiej dystrybucji Blade: Wieczny łowca II Nominacja [16]
Najlepszy scnenariusz David S. Goyer Nominacja
Najlepszy aktor drugoplanowy Thomas Kretschmann Nominacja
Najlepsza charakteryzacja Steve Johnson, Tippett Studio Wygrana

Kontynuacja

edytuj

W 2004 roku powstała trzecia część Blade: Mroczna trójca. Swoją rolę w niej powtórzył Wesley Snipes. David S. Goyer powrócił jako scenarzysta i odpowiadał również za reżyserię[17]. Powstała również bezpośrednią kontynuacja filmu Blade: Mroczna trójca, serial Blade: The Series z 2006 roku, w którym Sticky Fingaz zastąpił Snipesa. Był on emitowany przez Spike TV, a przy pracy nad nim zaangażowany był również Goyer[18].

Reboot

edytuj

W 2012 roku prawa do postaci powróciły do Marvel Studios[19]. W lipcu 2019 roku prezes studia Kevin Feige zapowiedział reboot zatytułowany Blade z Mahershalą Alim w głównej roli jako część franczyzy Filmowego Uniwersum Marvela[20].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f g h i j k Joe Leydon: Blade II. Variety. [dostęp 2002-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-24)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Blade: Wieczny łowca II, reż. Guillermo del Toro
  3. ↑ Cathy Meils: ‘Blade 2’ swings into busy Prague. Variety. [dostęp 2002-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  4. ↑ Boo! 20 Hollywood Horror Movies That Were Filmed in Prague. Prague Reporter. [dostęp 2017-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-27)]. (ang.).
  5. ↑ Blade 2 score (2002). soundtrackinfo.com. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
  6. ↑ Blade 2 (2002). soundtrackinfo.com. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
  7. ↑ Giillermo del Toro Blade 2 Film premiere 21 March 2002. alamy.com. [dostęp 2020-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  8. ↑ Movies released March, 2002. MovieWeb. [dostęp 2020-07-27]. (ang.).
  9. ↑ Blade: Wieczny łowca II. film.interia.pl. [dostęp 2020-07-26]. (pol.).
  10. ↑ Blade II. Box Office Mojo. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
  11. ↑ Blade II. Rotten Tomatoes. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
  12. ↑ Blade II. Metacritic. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
  13. ↑ CinemaScore. CinemaScore. [dostęp 2020-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  14. ↑ Golden Schmoes winners and nominees 2002. joblo.com. [dostęp 2020-07-26]. (ang.).
  15. ↑ Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films » 2003. famousfix.com. [dostęp 2020-07-26]. (ang.).
  16. ↑ Steven Davies: Annual Fangoria Chainsaw Awards. horror-asylum.com. [dostęp 2003-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  17. ↑ Dennis Harvey: Blade: Trinity. Variety. [dostęp 2004-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-07)]. (ang.).
  18. ↑ Danette Chavez: Blade: The Series lacked bite but not a point. AV Club. [dostęp 2016-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-16)]. (ang.).
  19. ↑ Borys Kit: Fox's Daredevil Rights on Verge of Reverting to Marvel as Ticking Clock Looms (Video). The Hollywood Reporter. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  20. ↑ Hannah Shaw-Williams: Blade Is Officially An MCU Phase 5 Movie. Screen Rant. [dostęp 2019-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Blade:_Wieczny_łowca_II&oldid=72675304”
  NODES
INTERN 1