Blond Venus
Blond Venus (Blonde Venus) – amerykański film z 1932 roku, wyreżyserowany przez Josefa von Sternberga.
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język |
angielski |
| Czas trwania |
93 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka |
W. Franke Harling |
| Kostiumy | |
| Produkcja | |
| Dystrybucja | |
O filmie
edytujTematem filmu jest poświęcenie i uczucie matki do dziecka. Josef von Sternberg zajął się reżyserią i produkcją obrazu. W rolach głównych pojawiły się gwiazdy Marlena Dietrich i Herbert Marshall, oraz dopiero zdobywający popularność Cary Grant. Dietrich wcieliła się w nietypową dla siebie w tamtym czasie rolę matki i kobiety zamężnej. Aktorka wykonała w filmie trzy piosenki: "Hot Voodoo" (w legendarnej dziś scenie, ubrana w kostium goryla), "You Little So-and-So" oraz "I Couldn't Be Annoyed" (nosząc kontrowersyjny wówczas strój: biały smoking z cylindrem, podobnie jak w filmie Maroko).
Film okazał się rozczarowaniem: otrzymał umiarkowane recenzje i nie spotkał się z sukcesem kasowym, pomimo dużej promocji[1].
Wizerunek, jaki Marlena zaprezentowała w trakcie wykonywania "Hot Voodoo", został wykorzystany przez Madonnę w 1993 roku podczas jej trasy Girlie Show[2].
Fabuła
edytujBohaterami historii jest młode małżeństwo: chemik Edward (Herbert Marshall), jego żona, Niemka Helen (Marlene Dietrich), była piosenkarka kabaretowa, a także ich syn, Johnny (Dickie Moore). Mężczyzna ulega w pracy chorobie popromiennej. Leczenie ma odbyć się w Wiedniu, jednak parze nie wystarcza pieniędzy na wyjazd. Helen postanawia powrócić do porzuconego zawodu. Jej koncerty, w których występuje jako Helen Jones, cieszą się ogromną popularnością. Podczas gdy Edward przebywa w Wiedniu, Helen poznaje w swoim klubie Nicka (Cary Grant), z którym nawiązuje romans, a który udziela także wsparcia finansowego na kurację jej męża.
Po powrocie naukowiec odkrywa zdradę – rozstaje się z Helen, jednocześnie grożąc, że zabierze z sobą ich syna. Kobieta ucieka z dzieckiem do Nowego Orleanu, gdzie utrzymuje się z prostytucji. Odnajduje ją ostatecznie detektyw wynajęty przez Edwarda, a syn zostaje jej odebrany. Helen przenosi się do Paryża, gdzie jej występy odnoszą wielki sukces. Tam kobieta ponownie spotyka się z Nickiem. W Nowym Jorku Nick poznaje Edwarda i wyjaśnia mu przyczyny postępowania Helen.
Obsada
edytuj- Marlene Dietrich jako Helen Faraday (Helen Jones)
- Herbert Marshall jako Edward Faraday
- Cary Grant jako Nick Townsend
- Dickie Moore jako Johnny Faraday
- Gene Morgan jako Ben Smith
- Rita La Roy jako Taxi Belle Hooper
- Robert Emmett O'Connor jako Dan O'Connor
- Sidney Toler jako detektyw Wilson
- Morgan Wallace jako doktor Pierce
Oceny
edytuj| Źródło | Ocena |
|---|---|
| Allmovie |  [3]
|
| Eye for Film |  [4]
|
| VideoVista |  [5]
|
| The New York Times | negatywna[6] |
Przypisy
edytuj- ↑ Alexander Walker: Dietrich. Nowy Jork: Harper & Row, 1984, s. 111.
- ↑ Marie Clayton: Madonna – The Illustrated Biography. Transatlantic Press, 2010, s. 67.
- ↑ Andrea LeVasseur: Blonde Venus > Review. www.allmovie.com. [dostęp 2011-03-09]. (ang.).
- ↑ Angus Wolfe Murray: Blonde Venus Movie Review (1932). www.eyeforfilm.co.uk. [dostęp 2011-03-09]. (ang.).
- ↑ Jonathan McCalmont: blonde venus – review at videovista. www.videovista.net. [dostęp 2011-03-09]. (ang.).
- ↑ Mordaunt Hall: Movie Review – Blonde Venus – Marlene Dietrich and Herbert Marshall in a Film Which Caused a Studio Disagreement. movies.nytimes.com. [dostęp 2011-03-09]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Blond Venus w bazie IMDb (ang.)
- Blond Venus w bazie Filmweb