Bockscar
Bockscar (spotykana jest także forma Bock’s Car) – samolot bombowy Boeing B-29 Superfortress, z którego 9 sierpnia 1945 roku zrzucono bombę atomową Fat Man na japońskie miasto Nagasaki. Był to jeden z dwóch przypadków bojowego użycia broni jądrowej w historii świata.
Dane egzemplarza
edytujNazwę własną Bockscar nadano maszynie B-29-36-MO, numer seryjny 44-27297, numer taktyczny 77[1], wyprodukowanej w zakładach Glenn L. Martin Co. w Omaha. Przyjęto ją do służby w USAAF-ie 19 kwietnia 1945 roku i dostarczono 393. Eskadrze Bombowej w Wendover Field w stanie Utah[2].
Malunek z wagonem kolejowym (boxcar to po angielsku rodzaj wagonu towarowego) naniesiono na kadłub dopiero po nalocie z 9 sierpnia 1945 roku[1].
Użycie bojowe
edytujPodczas pierwszego nalotu nuklearnego – 6 sierpnia na Hiroszimę – samolotem zrzucającym bombę była Enola Gay Paula Tibbetsa, a jedną z maszyn towarzyszących – przenoszący instrumenty pomiarowe The Great Artiste, pilotowany przez majora „Chucka” Sweeneya[3]. To właśnie Tibbets wybrał Sweeneya jako pilota maszyny, która zrzuci drugą bombę, Fat Mana. Jako że The Great Artiste był przystosowany do roli samolotu obserwacyjnego, Sweeney zamienił się na samoloty z kapitanem Fredem Bockiem[3]. Maszyną Bocka był Bockscar, znak wywoławczy „Victor 77”[4]. Bock również wziął udział w bombardowaniu nuklearnym Nagasaki, właśnie jako dowódca The Great Artiste, który ponownie spełniał funkcję samolotu pomiarowego[3].
Do uderzenia na Nagasaki Bockscar wystartował z Tinianu 9 sierpnia o godzinie 3.49[4]. Pierwszym celem była jednakże Kokura, lecz tam gruba powłoka chmur uniemożliwiła przeprowadzenie nalotu, wobec czego Bockscar i towarzyszące mu samoloty skierowały się nad Nagasaki. Bomba Fat Man detonowała o godzinie 12.02[4]. Przelot do drugiego miasta pochłonął dodatkowe ilości paliwa, przez co Sweeney nie był w stanie powrócić na Tinian i musiał lądować na Okinawie; na Tinian dotarł po dwudziestu godzinach[3].
Trzynastoosobową załogę podczas tego lotu bojowego stanowili[1]:
|
|
Po wojnie
edytujMaszynę skreślono ze stanu amerykańskich wojsk lotniczych w 1946 roku[2]. Do 1961 roku przebywała w składowisku w bazie Davis-Monthan, obecnie zaś znajduje się w zbiorach National Museum of the United States Air Force[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Steve Pace: Boeing B-29 Superfortress. Crowood Press, 2003, s. 103.
- ↑ a b c The Aircraft. af.mil, 29 kwietnia 2015. [dostęp 2016-06-02]. (ang.).
- ↑ a b c d Curtis LeMay, Bill Yenne: Superfortress: The Boeing B-29 and American Airpower in World War II. Westholme Publishing, 2007, s. 162–163.
- ↑ a b c Steve Pace: Boeing B-29 Superfortress. s. 107.
Bibliografia
edytuj- Curtis LeMay, Bill Yenne: Superfortress: The Boeing B-29 and American Airpower in World War II. Westholme Publishing, 2007.
- Steve Pace: Boeing B-29 Superfortress. Crowood Press, 2003.
- The Aircraft. af.mil, 29 kwietnia 2015. [dostęp 2016-06-02]. (ang.).