Bruno Le Maire
Bruno Le Maire (ur. 15 kwietnia 1969 w Neuilly-sur-Seine) – francuski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta, w latach 2009–2012 minister rolnictwa, od 2017 do 2024 minister gospodarki i finansów.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1969 |
|---|---|
| Minister rolnictwa Francji | |
| Okres |
od 23 czerwca 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister gospodarki i finansów Francji[1] | |
| Okres |
od 17 maja 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Życiorys
edytujPochodzenie i wykształcenie
edytujSyn Viviane Fradin de Belâbre, arystokratki z południowo-zachodniej Francji, dyrektor prestiżowej prywatnej szkoły Lycée Saint-Louis-de-Gonzague w 16. dzielnicy Paryża, oraz Maurice'a Le Maire, menedżera w koncernie Total[2].
Absolwent francuskich uczelni: École normale supérieure (gdzie obronił pracę nt. twórczości Marcela Prousta), Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu i École nationale d'administration.
Działalność zawodowa i polityczna
edytujPracę zawodową rozpoczął w administracji rządowej, początkowo w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Później był współpracownikiem Dominique'a de Villepina, gdy ten pełnił funkcję sekretarza generalnego prezydenta Jacques'a Chiraca, ministra i premiera. W 2005 Bruno Le Maire został dyrektorem gabinetu francuskiego premiera.
W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji z ramienia Unii na rzecz Ruchu Ludowego z departamentu Eure. Kandydował z okręgu, z którego dotąd przez kilka kadencji posłował Jean-Louis Debré.
W 2008 został radnym miejskim w Évreux. W grudniu tego samego roku powołano go w skład drugiego rządu François Fillona na stanowisko sekretarza stanu ds. stosunków europejskich w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (zastąpił Jean-Pierre'a Jouyeta). 23 czerwca 2009 został ministrem gospodarki żywnościowej, rolnictwa i rybołówstwa, zastępując Michela Barniera[3]. 14 listopada 2010 został ministrem rolnictwa, żywności, rybołówstwa, wsi i planowania regionalnego w kolejnym gabinecie tego samego premiera[4]. Urząd ten sprawował do 15 maja 2012. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku uzyskał poselską reelekcję[5]. W 2014 Bruno Le Maire ubiegał się o przywództwo w UMP, przegrywając jednak z Nicolasem Sarkozym[6].
W 2016 wystartował w prawyborach prezydenckich prawicy i centrum przed wyborami prezydenckimi zaplanowanymi na 2017. W głosowaniu z 20 listopada 2016 uzyskał 2,4% głosów[7]. W drugiej turze prawyborów poparł kandydaturę François Fillona.
17 maja 2017 objął urząd ministra gospodarki w nowo powołanym gabinecie Édouarda Philippe’a[8]. W tym samym dniu został wykluczony z partii Republikanie[9].
Dołączył następnie do En Marche! prezydenta Emmanuela Macrona. Z ramienia tego ugrupowania w wyborach parlamentarnych w 2017 ponownie został wybrany do niższej izby francuskiego parlamentu[10]. W czerwcu 2017 powołany na ministra gospodarki i finansów w drugim rządzie dotychczasowego premiera[11]. W lipcu 2020 został ministrem gospodarki, finansów i odnowy gospodarczej w gabinecie Jeana Castex[12]. W maju 2022 objął urząd ministra gospodarki, finansów, suwerenności przemysłowej i cyfrowej w rządzie Élisabeth Borne[13]. Utrzymał tę funkcję także przy rekonstrukcji gabinetu z lipca 2022[14]. Pozostał na tym stanowisku również w styczniu 2024, gdy powołano rząd Gabriela Attala[15]. Zakończył urzędowanie we wrześniu 2024.
Przypisy
edytuj- ↑ Do czerwca 2017 jako minister gospodarki, od lipca 2020 do maja 2022 jako minister gospodarki, finansów i odnowy gospodarczej, a od maja 2022 do września 2024 jako minister gospodarki, finansów, suwerenności przemysłowej i cyfrowej.
- ↑ Florent Marchet: Bruno Le Maire par Florent Marchet. liberation.fr, 14 listopada 2016. [dostęp 2019-07-28]. (fr.).
- ↑ Décret du 23 juin 2009 relatif à la composition du Gouvernement. legifrance.gouv.fr, 24 czerwca 2009. [dostęp 2010-07-28]. (fr.).
- ↑ Communiqué de la Présidence de la République. elysee.fr, 14 listopada 2010. [dostęp 2010-11-14]. (fr.).
- ↑ Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-18]. (fr.).
- ↑ Nicolas Sarkozy wins French opposition UMP party vote. bbc.com, 29 listopada 2014. [dostęp 2014-11-30]. (ang.).
- ↑ Primaire à droite: les résultats définitifs du premier tour enfin connus. lci.fr, 23 listopada 2016. [dostęp 2017-01-21]. (fr.).
- ↑ Gouvernement Édouard Philippe: qui sont les ministres de Macron. lefigaro.fr, 17 maja 2017. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
- ↑ Accoyer: les membres des Républicains nommés au gouvernement ne font plus partie de LR. bfmtv.com, 17 maja 2017. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
- ↑ Elections législatives 2017: Résultats 2d tour. interieur.gouv.fr. [dostęp 2017-06-18]. (fr.).
- ↑ Remaniement: Nicole Belloubet garde des Sceaux, Florence Parly ministre des Armées. lefigaro.fr, 21 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-21]. (fr.).
- ↑ Remaniement: qui sont les ministres du gouvernement Castex. lefigaro.fr, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-06]. (fr.).
- ↑ Annonce de la composition du Gouvernement. elysee.fr, 20 maja 2022. [dostęp 2022-05-20]. (fr.).
- ↑ La nomination du Gouvernement d’Élisabeth Borne. gouvernement.fr, 4 lipca 2022. [dostęp 2022-07-04]. (fr.).
- ↑ La nomination du Gouvernement de Gabriel Attal. gouvernement.fr, 11 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-11]. (fr.).
Bibliografia
edytuj- Bruno Le Maire na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji. [dostęp 2010-07-28]. (fr.).
- Nota biograficzna na stronie lci.tf1.fr. [dostęp 2010-11-14]. (fr.).