Charles Louis Dieudonne Grandjean

Charles-Louis-Dieudonné Grandjean (ur. 29 grudnia 1768 w Nancy, zm. 15 września 1828 w Nancy) – francuski generał w okresie od rewolucji francuskiej po wojny napoleońskie, baron Cesarstwa (31 stycznia 1810), Komandor Legii Honorowej (14 czerwca 1804).

Kalendarium z okresu rewolucji i Cesarstwa

11 maja 1792 – podporucznik 105. półbrygady piechoty
1792–1793 – w Armii Renu
21 maja 1793 – tymczasowy adiutant adiutanta generalnego Desaix’a
23 września 1793 – prowizoryczny szef batalionu (batalion grenadierów)
1793–1797 – w Armii Mozeli, następnie w Armii Renu
13 kwietnia 1794 – adiutant generalny szef brygady
26 marca 1799 – wyróżnił się w bitwie pod Pastrengo, zdobywając redutę austriacką; generał brygady – nominacja prowizoryczna dokonana na polu bitwy; dowódca brygady (dywizja awangardy gen. Delmasa – Armia Italii)
29 maja 1799 – dowódca brygady (Armia Neapolu), ranny w bitwie nad Trebbią
1800 – przejście do Armii Renu
12 kwietnia 1800 – dowódca brygady (1. dywizja gen. Delmasa)
8 czerwca 1800 – dowódca 1. dywizji (Armia Renu), uczestnik bitwy pod Hohenlinden
23 września 1801 – w 5. okręgu wojskowym
15 lutego 1803 – w 4. okręgu wojskowym
27 marca 1803 – komendant 25. okręgu wojskowego
1 lutego 1805 – generał dywizji
31 sierpnia 1805 – dowódca 2. dywizji (Korpus Rezerwy)
1806 – 1807 – w VIII Korpusie marsz. Mortiera, uczestnik oblężenia Gdańska i Stralsundu
czerwiec 1807 – w Korpusie Obserwacyjnym Pomorza marsz. Brune
listopad 1807 – dowódca wojsk Konfederacji Reńskiej na Pomorzu
10 lipca 1808 – powrót do Paryża
9 września 1808 – dowódca 3. dywizji piechoty (III Korpus – Armia Hiszpanii)
23 listopada 1808 – dowódca 4. dywizji (III Korpus – Armia Hiszpanii) w bitwie pod Tudelą
24 listopada 1808 – dowódca 1. dywizji (III Korpus – Armia Hiszpanii), uczestnik II-go oblężenia Saragossy
1 kwietnia 1809 – w Armii Niemiec
21 kwietnia 1809 – komendant Landshut
23 maja 1809 – dowódca 3. dywizji piechoty (II Korpus – Armia Niemiec), ranny w bitwie pod Wagram
15 maja 1810 – komendant 14. okręgu wojskowego
12 maja 1811 – zastępca komendanta Gdańska
1 września 1811 – dowódca 7. dywizji piechoty „niemiecko-polskiej” (Korpus Obserwacyjny Łaby marsz. Davouta)
1 kwietnia 1812 – dowódca 7. dywizji piechoty (I Korpus marsz. Davouta)
czerwiec 1812 – 13 stycznia 1813 – dowódca 7. dywizji piechoty (X Korpus marsz. Macdonalda)
2 stycznia 1814 – dowódca 7. dywizji piechoty (X Korpus marsz. Macdonalda), uczestnik obrony Gdańska, po kapitulacji miasta wzięty do niewoli
6 kwietnia 1815 – dowódca 17. dywizji piechoty (V Korpus – Armia Renu)

Zobacz też

Bibliografia

Kamp, Generałowie Armii Francuskiej 1792–1815, https://web.archive.org/web/20021206183029/http://www.napoleon.gery.pl/index_nn.html (8.07.2008).
Danielle & Bernard Quintin, Dictionnaire des colonels de Napoleon, Paris 1996.
George Six, Dictionnaire biographique des generaux & amiraux francais de la Revolution et de l’Empire (1792–1814), Paris 1934.