Christoph Eschenbach

Christoph Eschenbach (ur. 20 lutego 1940 we Wrocławiu) – niemiecki pianista i dyrygent.

Christoph Eschenbach

Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1940 Wrocław
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista dyrygent
Odznaczenia
Strona internetowa

Życiorys

Urodzony 20 lutego 1940 roku we Wrocławiu jako Christoph Ringmann, syn Margarethe (née Jaross) i muzykologa Heriberta Ringmanna. Jego matka zmarła przy porodzie, a ojciec zginął na froncie w karnym batalionie. Początkowo opiekowała się nim babcia, ale ta również zginęła w czasie ucieczki z Wrocławia. Po wojnie znalazł się pod opieką kuzynki matki, Wallydore Eschenbach, która zabrała go z obozu dla uchodźców i której nazwisko przyjął. Dorastał najpierw w Wismar w Meklemburgii w NRD, później w Neustadt w Holsztynie w Niemczech Zachodnich. Po śmierci babki przez rok nie mówił, co było wynikiem szoku.

W wieku ośmiu lat zaczął uczyć się gry na fortepianie pod kierunkiem przybranej matki. Szybko poznała się na jego talencie i zapisała dziecko do Hamburg Hochschule für Musik, gdzie oprócz gry na fortepianie zaczął uczyć się także dyrygentury. W wieku 11 lat spotkał Wilhelma Furtwänglera, co miało na niego duży wpływ. W 1952 roku odniósł zwycięstwo w Steinway Piano Competition. Od 1955 roku uczęszczał do Musikhochschule w Kolonii wraz z Hansem-Otto Schmidtem-Neuhausem, a w 1959 roku zaczął naukę dyrygentury z Wilhelmem Brücknerem-Rüggebergiem. W 1962 roku zdobył drugą nagrodę w międzynarodowym konkursie w Monachium, a trzy lata później wygrał Konkurs Clary Haskil w Montreux, dzięki któremu stał się znany i ceniony. W 1966 roku debiutował w Londynie, a trzy lata później wystąpił u boku Cleveland Orchestra i George'a Szella. Szell był pod wrażeniem Eschenbacha i do swojej śmierci w 1970 roku utrzymywał z nim bliskie relacje i uczył go dyrygentury. Później przez 25 lat jego mentorem był Herbert von Karajan. W 1972 roku zadebiutował jako dyrygent prowadząc III Symfonię Antona Brucknera.

Jako pianista Eschenbach wygrał wiele konkursów, w tym konkurs Clary Haskil w Vevey w 1965 roku. Rok wcześniej wystąpił w studiu Deutsche Grammophon i podpisał kontrakt z tą wytwórnią. W 1979 roku został dyrektorem muzycznym Rheinland-Pfalz State Philharmonic (do 1981 roku). Ponadto był głównym dyrygentem NDR Symphony Orchestra w Hamburgu (1998-2004), dyrektorem muzycznym Ravinia Festival, dyrektorem artystycznym Schleswig-Holstein Music Festival (1999-2002). W 1988 roku objął stanowisko dyrektora artystycznego Houston Symphony Orchestra. Od 2000 roku był dyrektorem muzycznym Orchestre de Paris. W następnych latach został kierownikiem Orkiestry Waszyngtońskiej.

W marcu 2016 roku we Wrocławiu odsłonięto pamiątkową płytę z jego nazwiskiem, pierwszą we wrocławskiej Alei Gwiazd.

Laureat m.in. Ernst von Siemens Music Prize (2015) i nagrody Grammy w kategorii muzyki poważnej. Odznaczony Legią Honorową (2002), Kawalerią Orderu Sztuki i Literatury (2006), Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2002) i Orderem Zasługi Szlezwika-Holsztynu (2010).

5 stycznia 2024 roku ogłoszono, iż od nowego sezonu będzie pełnił funkcję dyrektora artystycznego Narodowego Forum Muzyki Filharmonii Wrocławskiej w swoim rodzinnym Wrocławiu.