Czepiak

Gatunek małpy

Czepiak[7] (Ateles) – rodzaj nadrzewnych ssaków naczelnych z podrodziny czepiaków (Atelinae) w obrębie rodziny czepiakowatych (Atelidae).

Czepiak
Ateles
É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1806[1]
Ilustracja
Czepiak czarnoręki (Ateles geoffroyi)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

naczelne

Podrząd

wyższe naczelne

Nadrodzina

małpy szerokonose

Rodzina

czepiakowate

Podrodzina

czepiaki

Rodzaj

czepiak

Typ nomenklatoryczny

Simia Paniscus Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

7 gatunków – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania
Mapa występowania

Rozmieszczenie geograficzne

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w gęstych lasach Ameryki Środkowej i Południowej – od Meksyku po dorzecze Amazonki[8][9][10].

Morfologia

edytuj

Długość ciała samic 30–66 cm, samców 37–70 cm, ogona 64–93 cm; masa ciała samic 5–10,5 kg, samców 7,4–10,4 kg[9][11]. Czepiaki z tego rodzaju charakteryzują się smukłą sylwetką przystosowaną do szybkiego przemieszczania się pomiędzy konarami drzew. Bardzo sprawnie poruszają się metodą brachiacji, wykorzystują również długi, chwytny ogon do przytrzymywania się gałęzi.

Systematyka

edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1806 roku francuski przyrodnik Étienne Geoffroy Saint-Hilaire w artykule poświęconym małpom z rodzaju Ateles, opublikowanym w roczniku Annales du Muséum d’histoire naturelle[1]. Geoffroy Saint-Hilaire wymienił kilka gatunków – Ateles pentadactylus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1806 (= Simia Paniscus Linnaeus, 1758), Simia Paniscus Linnaeus, 1758, Ateles arachnoides É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1806, Ateles belzebuth É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1806 i Ateles policomos (?) – z których gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie)[12] Simia Paniscus Linnaeus, 1758.

Etymologia

edytuj
  • Ateles (Ateleus): gr. ατελης atelēs ‘niedoskonały’; w aluzji do braku kciuka[12].
  • Paniscus: gr. Πανισκος Paniskos, od zdrobnienia Παν Pan, w mitologii greckiej syn Hermesa i Dryope, bóg opiekuńczy lasów i pól, strzegący pasterzy oraz ich trzód wywodzący się z Arkadii[13].
  • Mamatelesus: modyfikacja zaproponowana przez meksykańskiego przyrodnika Alfonso Luisa Herrerę w 1899 roku polegająca na dodaniu do nazwy rodzaju przedrostka Mam (od Mammalia)[14].
  • Montaneia: Luis Montané Dardé (1849–1936), kubański lekarz i antropolog[5]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): †Montaneia antropomorpha Ameghino, 1911.
  • Ameranthropoides: nowołac. Americanus ‘Amerykanin, z Ameryki’[15]; gr. ανθρωπος anthrōpos ‘człowiek’[16]; -οιδης -oidēs ‘przypominający’[17] . Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Ameranthropoides loysi Montandon, 1929 (= Ateles hybridus I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1829).

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[18][11][8]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[7] Podgatunki[9][8][11] Rozmieszczenie geograficzne[9][8][11] Podstawowe wymiary[9][11][c] Status
IUCN[19]
 
Ateles geoffroyi Kuhl, 1820 czepiak czarnoręki 6 podgatunków wschodni i południowo-wschodni Meksyk (od wschodniego San Luis Potosí, Veracruz i wschodniej Oaxaci) na południe do północno-zachodniej Kolumbii (Cordillera de Baudó) DC: 31–63 cm
DO: 64–86 cm
MC: 6–9,4 kg
 EN 
 
Ateles fusciceps J.E. Gray, 1866 czepiak ciemny 2 podgatunki wschodnia Panama (zbocza od strony Oceanu Atlantyckiego), zachodnia i południowo-zachodnia Kolumbia oraz północno-zachodni Ekwador (2 pozostałe populacje na zachód od Andów); zakres wysokości: 100–2500 m n.p.m. DC: 30–64 cm
DO: 66–86 cm
MC: 8–9 kg
 EN 
 
Ateles chamek (Humboldt, 1812) czepiak czarnolicy gatunek monotypowy amazońska Brazylia na południe od rzeki Amazonka, wschodnie Peru oraz północna i środkowa Boliwia DC: 40–60 cm
DO: 70–88 cm
MC: 5–7 kg
 EN 
 
Ateles paniscus (Linnaeus, 1758) czepiak czarny gatunek monotypowy region Gujana (na wschód od rzeki Escequibo, nie na wybrzeżu), północno-wschodnia Brazylia (na północ od rzeki Amazonka, na wschód od rzeki Negro i rzeki Branco); wątpliwy na zachód od rzeki Escequibo DC: 42–66 cm
DO: 64–93 cm
MC: 8,4–9,1 kg
 VU 
 
Ateles marginatus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1809 czepiak białolicy gatunek monotypowy endemit Brazylii (na południe od rzeki Amazonka, pomiędzy wschodnim brzegiem od rzek Tapajós i Teles Pires i zachodnim brzegiem rzeki Xingu) DC: 35–70 cm
DO: 62–90 cm
MC: 5,8–10,4 kg
 EN 
 
Ateles belzebuth É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1806 czepiak czarci gatunek monotypowy południowa Wenezuela, północno-zachodnia Brazlia, wschodnia Kolumbia, wschodni Ekwador i północno-wschodnie Peru; granice zasięgu nie są dobrze znane DC: 46–50 cm
DO: 74–81 cm
MC: 7,8–9,3 kg
 EN 
 
Ateles hybridus I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1829 czepiak brązowy gatunek monotypowy północno-wschodnia Kolumbia (dolina środkowego biegu rzeki Magdalena, Serranía de Perijá) do zachodniej Wenezueli (Andy; izolowane populacje w północno-środkowej części w Parku Narodowym Guatopo; zakres wysokości: 20–700 m n.p.m. DC: 45–50 cm
DO: 74–81 cm
MC: 7,5–10,5 kg
 CR 

Kategorie IUCN:  VU gatunek narażony,  EN gatunek zagrożony,  CR gatunek krytycznie zagrożony.

Takson o nieznanym lub wątpliwym zastosowaniu (nomen dubium)[20]:

  • Simia Sapajus variegatus Kerr, 1792
  1. Nieuzasadniona poprawka Ateles É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1806.
  2. Nomen nudum.
  3. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

edytuj
  1. a b É. Geoffroy Saint-Hilaire. Mémoire Sur les Singes à main imparfaite ou les Atéles. „Annales du Muséum d’histoire naturelle”. 7, s. 262, 1806. (fr.). 
  2. J. Fischer von Waldheim: Zoognosia tabulis synopticis illustrata: in usum praelectionum Academiae imperialis medico-chirugicae mosquensis edita. Cz. 2. Mosquae: Typis Nicolai S. Vsevolozsky, 1813, s. 529. (łac.).
  3. C.S. Rafinesque: Analyse de la nature: or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 53. (fr.).
  4. A.L. Herrera: Sinonimia vulgar y cientifica de los principales vertebrados mexicanos. Mexico: Officina Tipografica de la Secretan’a de Foment, 1899, s. 19. (hiszp.).
  5. a b F. Ameghino. Montaneia antropomorpha un género de monos hoy extinguido de la isla de Cuba. „Anales del Museo Nacional de Buenos Aires”. Serie III. 13, s. 317, 1911. (hiszp.). 
  6. G. Montandon. Un singe d’apparence anthropoide en Amérique du Sud. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 188, s. 817, 1929. (fr.). 
  7. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 43–44. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  8. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 216. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  9. a b c d e A.B. Rylands, R.A. Mittermeier, F.M. Cornejo, T.R. Defler, K.E. Glander, W.R. Konstant, L.P. Pinto & M. Talebi: Family Atelidae (Howlers, Spider and Woolly Monkeys and Muriquis). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 537–541. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
  10. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Ateles. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-07].
  11. a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 140–141. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  12. a b Palmer 1904 ↓, s. 127.
  13. Palmer 1904 ↓, s. 509.
  14. Palmer 1904 ↓, s. 25.
  15. Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  16. Jaeger 1959 ↓, s. 21.
  17. Jaeger 1959 ↓, s. 172.
  18. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-10-08]. (ang.).
  19. Taxonomy: – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-10-04]. (ang.).
  20. J.S. Zijlstra: Ateles. Hesperomys project. [dostęp 2022-11-22]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  NODES
INTERN 1
Project 1