Wikipedia

Danny Ings

angielski piłkarz

Daniel William John Ings (ur. 23 lipca 1992 w Winchesterze) – angielski piłkarz występujący na pozycji napastnika w angielskim klubie West Ham United. W latach 2015–2020 reprezentant Anglii.

Danny Ings
Ilustracja
Ings w 2015.
Pełne imię i nazwisko

Daniel William John Ings

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1992
Winchester, Anglia

Wzrost

178 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

West Ham United

Numer w klubie

18

Kariera juniorska
Lata Klub
Netley Central Sports
Southampton
Itchen Tyro
2008–2010 Bournemouth
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2009–2011 Bournemouth 27 (7)
2010 → Dorchester Town (wyp.) 9 (4)
2011–2015 Burnley 122 (38)
2015–2019 Liverpool 14 (3)
2018–2019 → Southampton (wyp.) 24 (7)
2019–2021 Southampton 67 (34)
2021–2023 Aston Villa 48 (13)
2023– West Ham United 17 (2)
W sumie: 328 (108)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2013–2015  Anglia U-21 13 (4)
2015–2020  Anglia 3 (1)
W sumie: 16 (5)
  1. ↑ Aktualne na: koniec sezonu 2022/2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera klubowa

edytuj

Początki

edytuj

Ings urodził się w Winchesterze w hrabstwie Hampshire i dorastał w miejscowości Netley. Jako dziecko uczęszczał do Netley Abbey Primary School i Hamble Community Sports College. Ings marzył o graniu w lokalnym klubie Southampton, ale nie dostał się do drużyny, ponieważ stwierdzono, że jest zbyt niski. W maju 2008 roku podpisał 2-letni kontrakt z Bournemouth[1]. Zadebiutował w dniu 6 października 2009 roku, w zwycięskim spotkaniu 2:1 z Northampton Town w rozgrywkach Football League Trophy, zastępując Jasona Tindalla w drugiej połowie[2]. Pozostał w zespole młodzieżowym do lata 2010 roku, kiedy podpisał krótkoterminowy trzymiesięczny kontrakt[3]. Przedłużył umowę we wrześniu 2010 roku, do końca kampanii 2010/11. Został wypożyczony na okres 1 miesiąca do klubu grającego w Conference South - Dorchester Town[4]. Jego debiut miał miejsce 11 września, gdzie zdobył wyrównującą bramkę w przegranym 1:2 meczu z Ebbsfleet United[5]. Drugi raz trafił do siatki 24 września, zdobywając gola w wygranym 4:1 starciu z Mangotsfield United w Pucharze Anglii[6]. 6 października jego wypożyczenie zostało przedłużone o kolejny miesiąc[7]. Dobra forma zawodnika sprawiła, że 12 listopada klub po raz kolejny przedłużył wypożyczenie o dodatkowy miesiąc. 23 listopada Bournemouth musiał skrócić wypożyczenie zawodnika z powodu kontuzjowanych napastników w klubie[7]. 30 listopada 2010 roku podpisał nową umowę, która będzie obowiązywać do 2012 roku[8]. W barwach Wisienek zadebiutował 28 grudnia 2010 roku, przeciwko Milton Keynes Dons w League One, gdzie został zastąpiony w pierwszej połowie przez Steve'a Fletchera[9]. Ings stał się podstawowym zawodnikiem i strzelił swojego pierwszego gola w meczu z Swindon Town 1 lutego 2011 roku. Jego forma została wynagrodzona nowym kontraktem obowiązującym do 2013 roku. Latem 2011 roku, napastnik był łączony z przenosinami do Celtiku, a zainteresowanie wyraziły także drużyny Premier League - Liverpool i Newcastle United. W lipcu 2011 roku został nagrodzony piątą umową w ciągu dwunastu miesięcy, czym stał się jednym z najlepiej zarabiających zawodników w klubie.

Burnley

edytuj

15 sierpnia 2011 roku Ings podpisał kontrakt z klubem Championship - Burnley na nieujawnioną kwotę, o wartości około 1 miliona funtów[10]. Zadebiutował w dniu 14 lutego 2012 roku, w wygranym 2:0 spotkaniu z Barnsley na Turf Moorre[11]. Pierwszego gola zdobył 31 marca[12]. Sezon 2012/13 rozpoczął jako podstawowy napastnik, ze względu sprzedaży Jaya Rodrigueza do Southampton. Odniósł kolejną poważną kontuzję kolana, co wykluczyło go z gry na okres sześciu miesięcy.Po odejściu najlepszego strzelca Charliego Austina do Queens Park Rangers, Ings stał się głównym napastnikiem przed sezonem 2013/14[13]. Początek sezonu w wykonaniu Anglika był bardzo dobry - zdobył dwie bramki w pierwszych trzech meczach ligowych, a także bramkę w Pucharze Ligi przeciwko York City[14]. Dostał nagrodę dla najlepszego zawodnika miesiąca Football League Championship za miesiąc październik[15].

W marcu 2014 roku, Ings wraz z drużyną wywalczył awans do Premier League, a rozgrywki ukończył z 22 bramkami na koncie[16]. W dniu 19 sierpnia zadebiutował w Premier League w przegranym 1:3 meczu z Chelsea[17]. 26 października po raz pierwszy w sezonie wpisał się na listę strzelców, jednak to nie uchroniło The Clarets od porażki z Evertonem[18]. 22 listopada Ings strzelił dwa gole w wygranym 2:1 starciu przeciwko Stoke, czym zapewnił pierwszą wygraną w tym sezonie. 13 grudnia wystąpił po raz setny dla Burnley[19]. Na przełomie stycznia i lutego 2015 roku Ings zdobył pięć bramek w sześciu meczach. W 35 meczach na poziomie Premier League strzelił 11 goli[20].

Liverpool

edytuj

8 czerwca 2015 roku Liverpool ogłosił, że ustalił warunki osobiste z zawodnikiem[21]. Zadebiutował w przegranym 0:3 meczu z West Hamem na Anfield[22]. Na arenie międzynarodowej po raz pierwszy wystąpił 17 września w fazie grupowej Ligi Europejskiej przeciwko Girondins Bordeaux, jako zmiennik Divocka Origiego[23]. Trzy dni później zastąpił Christiana Benteke po pierwszej połowie i w ciągu trzech minut od wejścia na boisko zdobył swojego pierwszego gola w meczu z Norwich[24]. W dniu 15 października 2015 roku, podczas sesji treningowej, Ings doznał urazu więzadła krzyżowego w lewym kolanie i został wykluczony na pozostałą część sezonu. Powrócił wcześniej niż oczekiwano, i zdążył wystąpić w ostatnim meczu sezonu przeciwko West Bromwich. Zawodnik rozpoczął sezon 2016/17, grając w rezerwach zespołu. 25 października 2016 roku po raz kolejny doznał kontuzji, tym razem w prawym kolanie, co skutkowało kolejna przerwą na okres 9 miesięcy.

Southampton

edytuj

9 sierpnia 2018 roku dołączył do Southampton, w formie wypożyczenia do końca sezonu[25], z koniecznością wykupu za 18 mln funtów, plus 2 mln w zależności od występów zawodnika[26].

Kariera reprezentacyjna

edytuj

3 października 2013 roku Ings otrzymał swoje pierwsze międzynarodowe powołanie do reprezentacji Anglii U-21 przez Garetha Southgate. Zadebiutował tydzień później, wchodząc z ławki rezerwowych w wygranym 4:0 meczu z San Marino. 19 listopada wystąpił w drugim meczu i strzelił dwa gole, gdy Anglia wygrała 9:0 również z San Marino. Rozegrał 13 spotkań i strzelił cztery gole dla kadry U-21 w latach 2013-2015.

1 października 2015 roku otrzymał powołanie do seniorskiej reprezentacji Anglii od selekcjonera Roya Hodgsona, na finałowe mecze eliminacyjne UEFA Euro 2016 z Estonią i Litwą. Zadebiutował 12 października, zastępując Harry'ego Kane'a w 59 minucie[27].

Statystyki klubowe

edytuj
Aktualne na dzień 13 maja 2019 r.[28][29][30]
Liga Puchar Puchar ligi UEFA Łącznie
Sezon Klub Liga M G M G M G M G M G
2009/10 Bournemouth League Two 0 0 0 0 0 0 — 1[a] 0
2010/11 Dorchester (wyp.) Conference South 9 4 2 2 — — 13[b] 7[c]
Bournemouth League One 28[d] 8[e] — 0 0 — 28 8
2011/12 1 0 — 0 0 — 1 0
Burnley Championship 15 3 0 0 0 0 — 15 3
2012/13 32 3 1 0 0 0 — 33 3
2013/14 40 20 1 1 4 4 — 45 25
2014/15 Premier League 35 11 1 0 1 0 — 37 11
2015/16 Liverpool 6 2 0 0 1 1 2 0 9 3
2016/17 0 0 0 0 2 0 — 2 0
2017/18 6 1 1 0 1 0 4 0 12 1
2018/19 Southampton 24 7 0 0 1 1 0 0 25 8
Łącznie w karierze 196 59 6 3 10 6 6 0 221 69

Sukcesy

edytuj
Burnley
  • Wicemistrzostwo Championship: 2013/2014
Liverpool
  • Finalista Ligi Europy: 2015/2016
  • Finalista Ligi Mistrzów: 2017/2018
Indywidualne
  • Drużyna roku Championship: 2013/2014
  • Gracz miesiąca w Championship: październik 2013
  • Gracz roku w Championship: 2013/2014

Życie prywatne

edytuj

Poza piłką nożną, Ings często bierze udział w akcjach charytatywnych[31]. W listopadzie 2014 roku uruchomił i sfinansował projekt Danny Ings Disability Sport Project, po tym, jak zainspirował go młody, niepełnosprawny kibic Burnley[32]. Jego ojciec, Shayne Ings, początkowo grał jako skrzydłowy, a następnie na pozycji obrońcy w Netley Central Sports. Obecnie pracuje jako murarz, a rodzina nadal mieszka w Netley[33].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ W tym jeden mecz w Football League Trophy.
  2. ↑ W tym jeden mecz w FA Trophy i jeden w Dorset Senior Cup.
  3. ↑ W tym jedna bramka w FA Trophy.
  4. ↑ W tym dwa mecze w fazie play-off.
  5. ↑ W tym jedna bramka w fazie play-off.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Ian Wadley. New intake for coach Joe. „Southern Daily Echo”, 14 maja 2008. Southampton. [dostęp 2009-10-16]. 
  2. ↑ Northampton 2–1 Bournemouth. BBC Sport, 6 października 2009. [dostęp 2009-10-16].
  3. ↑ Ian Wadley. Cherries: Howe has high hopes for star Ings. „Southern Daily Echo”, 1 grudnia 2010. Southampton. [dostęp 2012-09-14]. 
  4. ↑ Adan Summers: Ings and out for Magpies. Dorchester Town F.C., 11 września 2010. [dostęp 2012-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-20)].
  5. ↑ Ky Capel: Ebbing away. Dorchester Town F.C., 11 września 2010. [dostęp 2012-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-20)].
  6. ↑ Mangoes crushed by Magpies. Dorchester Town F.C., 25 września 2010. [dostęp 2012-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-20)].
  7. ↑ a b Ky Capel: Loanee Danny extends Magpies stay. Dorchester Town F.C., 6 października 2010. [dostęp 2012-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 kwietnia 2013)].
  8. ↑ Neil Perrett. Cherries: Ings signs contract extension. „Southern Daily Echo”, 30 listopada 2010. Southampton. [dostęp 2012-09-14]. 
  9. ↑ MK Dons 2–0 Bournemouth. BBC Sport, 28 grudnia 2010. [dostęp 2012-09-14].
  10. ↑ Burnley sign Bournemouth striker Danny Ings. BBC Sport, 15 sierpnia 2011. [dostęp 2012-09-14].
  11. ↑ Burnley 2–0 Barnsley. BBC Sport, 14 lutego 2012. [dostęp 2012-09-14].
  12. ↑ Burnley 1–1 Crystal Palace. BBC Sport, 10 marca 2012. [dostęp 2012-09-14].
  13. ↑ Charlie Austin: QPR sign Burnley striker for undisclosed fee. BBC Sport, 1 sierpnia 2013. [dostęp 2013-08-01].
  14. ↑ York 0–4 Burnley. BBC Sport, 6 sierpnia 2013. [dostęp 2015-07-08].
  15. ↑ Ings named Player of the Month. The Football League, 8 listopada 2013.
  16. ↑ Exclusive – Ings on Burnley in the Premier League and his England hopes. TalkSport. [dostęp 2015-06-01].
  17. ↑ Premier League: Burnley v Chelsea – In pictures. „The Guardian”, 19 sierpnia 2014. London. 
  18. ↑ Danny Ings nets his first Premier League goal for Burnley. The Football Association, 26 października 2014.
  19. ↑ Mandeep Sanghera: Burnley 1–0 Southampton. BBC Sport, 13 grudnia 2014. [dostęp 2015-01-11].
  20. ↑ 10 Danny Ings. Burnley F.C.. [dostęp 2014-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-25)].
  21. ↑ Reds agree deal to sign Danny Ings. Liverpool F.C., 8 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 czerwca 2015)].
  22. ↑ Liverpool 0–3 West Ham. BBC Sport, 29 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-30].
  23. ↑ Liverpool manager Brendan Rodgers buoyed by young team. BBC Sport. [dostęp 2015-09-18].
  24. ↑ Patrick Jennings: Liverpool 1–1 Norwich City. BBC Sport, 20 września 2015. [dostęp 2015-09-21].
  25. ↑ Transfer news: Liverpool's Danny Ings joins Southampton on loan. BBC Sport, 9 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-09].
  26. ↑ Chris Bascombe, Jeremy Wilson. Danny Ings completes £20m Southampton move. „The Telegraph”, 9 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-10]. 
  27. ↑ Phil McNulty: Lithuania 0 England 3. BBC Sport, 12 października 2015. [dostęp 2015-10-13].
  28. ↑ D. Ings, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02].
  29. ↑ Danny Ings. Soccerbase. (ang.).
  30. ↑ Danny Ings. Dorchester Town. [dostęp 2015-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-26)]. (ang.).
  31. ↑ Burnley striker Danny shows his car-Ing side. „Lancashire Telegraph”, 3 czerwca 2014. Blackburn. [dostęp 2015-07-08]. 
  32. ↑ Ings shows charitable side launching disability project. The Football Association, 25 listopada 2014. [dostęp 2015-07-08].
  33. ↑ Burnley striker and ex-Saint Danny Ings takes aim at hometown club. „Southern Daily Echo”. Southampton. [dostęp 2016-06-26]. 

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Danny_Ings&oldid=73474487”
  NODES
Association 2
Community 1
HOME 1
mac 1
multimedia 1
os 54