David Coverdale
David Coverdale (ur. 22 września 1951 w Saltburn-by-the-Sea[1]) – brytyjski wokalista rockowy, członek m.in. Deep Purple i Whitesnake[2].
 David Coverdale w roku 2013 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1973 |
| Zespoły | |
| Deep Purple Whitesnake Coverdale/Page | |
| Strona internetowa | |
Coverdale, do momentu zastąpienia Iana Gillana w Deep Purple w 1973 r., był mało znanym muzykiem. Pracował w sklepie z ubraniami w Redcar, kiedy wysłał swoją taśmę demo do Deep Purple. Dzięki swojemu głębokiemu, bluesowemu głosowi został przyjęty do zespołu i dzielił swe wokalne obowiązki z basistą Glennem Hughesem. Trzy lata później zespół rozpadł się. Wtedy Coverdale przeniósł się do Niemiec i przekazał swoje ścieżki wokalne na projekt z udziałem wielu artystów, zorganizowany przez Eddiego Hardina, a zarejestrowany przez RCA Records jako Wizard’s Convention.
Nie mogąc wystąpić w Anglii z powodu problemów z kontraktem, Coverdale nagrał wokal na swój solowy album, podczas gdy reszta ścieżek została nagrana w Londynie. Muzycy, którzy zagrali na tym albumie, zostali potem członkami oryginalnego składu Whitesnake. W 1982 r. Coverdale’owi zaproponowano dołączenie do Black Sabbath (Dio odszedł wtedy na skutek kłótni z Iommim) razem z perkusistą Cozym Powellem oraz do Bad Company, w którym miałby zastąpić Paula Rodgersa. Coverdale odmówił, a Tony Iommi zwerbował wtedy Iana Gillana, poprzednika Coverdale’a w Deep Purple, natomiast zespół Bad Company zakończył działalność. Powell dołączył do Coverdale’a w 1984 r. i nagrali razem album Slide It In. Mimo sporej popularności, Whitesnake nie cieszył się szacunkiem kolegów z branży. W utworze „Still of the Night” z albumu 1987, zespół tak bardzo zbliżył się do brzmienia Led Zeppelin, że Robert Plant nazwał sarkastycznie Coverdale’a „David Coverversion”.
Seria bluesowych i hardrockowych nagrań zaowocowała sporą popularnością w Wielkiej Brytanii i Europie. W USA sukcesem został dopiero album Whitesnake z 1987 r., który okrył się podwójną platyną. Został on napisany z byłym gitarzystą Thin Lizzy Johnem Sykesem. Coverdale rozwiązał Whitesnake w 1994 r., gdy firma Geffen Records nie przedłużyła z nim kontraktu. W tamtym czasie Coverdale pracował z byłym gitarzystą Led Zeppelin Jimmym Page’em nad projektem Coverdale-Page.
W 2002 r. Coverdale reaktywował Whitesnake, by ruszyć w europejską i amerykańską trasę. Skład prezentował się następująco: Marco Mendoza (gitara basowa), Doug Aldrich (gitara), Reb Beach (gitara), Tommy Aldridge (perkusja) i Timothy Drury (instrumenty klawiszowe).
W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 54. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[3]. Z kolei w 2009 roku został sklasyfikowany na 33. miejscu listy 50 najlepszych heavymetalowych frontmanów wszech czasów według Roadrunner Records[4]. W 2016 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[5].
Dyskografia
edytuj- Albumy solowe
| Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| UK [6] |
CHE [7] |
SWE [8] |
GER [9] | ||||||||||||||||
| White Snake |
|
– | – | – | – | ||||||||||||||
| Northwinds |
|
78 | – | – | – | ||||||||||||||
| Into the Light |
|
75 | 84 | 31 | 45 | ||||||||||||||
| „–” album nie był notowany. | |||||||||||||||||||
- Inne
| Album | Rok | Uwagi |
|---|---|---|
| Deep Purple – Burn | 1974 | członek zespołu[11] |
| Jon Lord – Windows | gościnnie[12] | |
| Deep Purple – Stormbringer | członek zespołu[13] | |
| Roger Glover – The Butterfly Ball and the Grasshopper’s Feast | gościnnie[14] | |
| Deep Purple – Come Taste the Band | 1975 | członek zespołu[15] |
| Eddie Hardin – Wizard’s Convention | 1976 | gościnnie |
| Barbi Benton – Ain’t That Just The Way | 1978 | gościnnie |
| Steve Vai – Passion and Warfare | 1989 | gościnnie[16] |
| Bernie Marsden – The Friday Rock Show Sessions | 1992 | gościnnie |
| Bernie Marsden – And About Time Too | 2000 | gościnnie |
| Tony Franklin – Wonderland | 2003 | gościnnie |
| Vandenberg’s MoonKings – Vandenberg’s MoonKings | 2014 | gościnnie[17] |
| Bernie Marsden – Shine | gościnnie[18] | |
| Phil Collen – The Delta Deep | 2015 | gościnnie |
Filmografia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Encyclopaedia Metallum – David Coverdale. www.metal-archives.com. [dostęp 2015-08-05]. (ang.).
- ↑ Encyclopaedia Metallum – Deep Purple. www.metal-archives.com. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
- ↑ Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time. www.hearya.com. [dostęp 2010-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-08)]. (ang.).
- ↑ THE 50 GREATEST METAL FRONT-MEN OF ALL TIME!. www.roadrunnerrecords.com. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
- ↑ DAVID COVERDALE, GLENN HUGHES Talk DEEP PURPLE’s ROCK HALL Induction (Video). www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-04-15]. (ang.).
- ↑ Davic Coverdale UK Albums Chart. www.officialcharts.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ David Coverdale Swiss Albums Chart. hitparade.ch. [dostęp 2015-08-08]. (niem.).
- ↑ David Coverdale Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ David Coverdale German Albums CHart. www.musicline.de. [dostęp 2015-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-25)]. (niem.).
- ↑ Alex Henderson: David Coverdale Into the Light review. www.allmusic.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ Deep Purple – Burn. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ Jon Lord – Windows. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ Deep Purple – Stormbringer. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ Roger Glover And Guests – The Butterfly Ball And The Grasshopper’s Feast. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ Deep Purple – Come Taste The Band. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ Steve Vai – Passion And Warfare. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ Vandenberg’s MoonKings – Vandenberg’s MoonKings. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ Bernie Marsden – Shine. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
- ↑ Heavy Metal: Louder Than Life. www.imdb.com. [dostęp 2011-07-28]. (ang.).
- ↑ The Ritchie Blackmore Story (2015). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).