Dialekt dolnopruski

Dialekt dolnopruski (niem. Niederpreußisch) – dialekt języka dolnoniemieckiego powstały na terenie Prus Dolnych, używany głównie na terenie Prus Wschodnich do roku 1945. Wypierał język pruski, czym doprowadził do jego ostatecznego zaniku w XVII wieku. Dzięki dość długiemu występowaniu tych dwóch etnolektów jednocześnie, dolnopruski wzbogacił się o wiele słów pochodzenia bałtyckiego. Przez językoznawców język Plautdietsch uznawany jest za jego odmianę, co oznaczałoby, że dialekt dolnopruski jest wciąż żywy.

Niederpreußisch
Obszar

Prusy Wschodnie

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy nieuznawany
Kody języka
Glottolog lowe1387
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Historyczny zasięg dialektu dolnopruskiego (kolor błękitny w Prusach Wschodnich)

Do dolnopruskiego zalicza się następujące grupy gwarowe:

  • 1. Übergangsmundart zum Ostpommerschen – dialekt przejściowy ze wschodniopomorskim, używany na zachód od Wisły
  • 2. Mundart des Weichselmündungsgebietes – delta Wisły (okolice Gdańska)
  • 3. Mundart der Frischen Nehrung und der Danziger NehrungMierzeja Wiślana
  • 4. Mundart der Elbinger Höhe – okolice Elbląga
  • 5. Mundart des Kürzungsgebietes – nad Zalewem Wiślanym, w okolicach Braniewa i Fromborka
  • 6. Westkäslausch – obszary wokół Pieniężna, na północ od obszaru dialektu wysokopruskiego
  • 7. Ostkäslausch – okolice Reszla i Bisztynka, na wschód od obszaru dialektu wysokopruskiego
  • 8. Natangisch-Bartisch – obszary wokół Bartoszyc
  • 9. Westsamländische Mundart – zachodnia Sambia
  • 10. Ostsamländische Mundart – wschodnia Sambia, obszar między Pregołą a Zalewem Kurońskim
  • 11. Mundart des Ostgebietes – tzw. tereny wschodnie, obszar między Niemnem, granicą litewską a Mazurami

Zobacz też

edytuj
  NODES