Dymnica motylowa

Dymnica motylowa
	Amorphochilus schnablii
	Peters, 1877
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	nietoperze
Podrząd	mroczkokształtne
Nadrodzina	Noctilionoidea
Rodzina	furiakowate
Rodzaj	Amorphochilus; Peters, 1877
Gatunek	dymnica motylowa
Synonimy
	Amorphochilus schnablii osgoodi J.A. Allen, 1914; Amorphochilus chnablii Tovar, 1971; Amorphochilus schnabli Uchikawa, 1988;
	Amorphochilus schnablii osgoodi J.A. Allen, 1914; Amorphochilus chnablii Tovar, 1971; Amorphochilus schnabli Uchikawa, 1988;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dymnica motylowa^[8], dymnicznik zwyczajny (Amorphochilus schnablii) – gatunek ssaka z rodziny furiakowatych (Furipteridae).

Taksonomia

Rodzaj i gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego nazwał w 1877 roku niemiecki zoolog Wilhelm Peters nadając im odpowiednio nazwy Amorphochilus i Amorphochilus schnablii^[2]. Holotyp pochodził z Tumbes, w Regionie Tumbes, w Peru^[9]. Jedyny przedstawiciel rodzaju dymnica^[8] (Amorphochilus)^[9]^[10]^[11].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy^[10].

Etymologia

Amorphochilus: gr. αμορφος amorphos „zniekształcony, brzydki”, od przedrostka negatywnego α- a-; μορφη morphē „kształt, forma”; χειλος kheilos, χειλεος kheileos „warga, usta”^[12].
schnablii: dr Johann Andreas Schnabl (także Jan Sznabl) (1838–1912), niemiecko-polski lekarz, zoolog^[13].

Zasięg występowania

Dymnica motylowa znana jest tylko z wąskiego pasa na zachód od Andów w środkowym i południowym Ekwadorze (w tym wyspa Puná), Peru i północnym Chile^[10].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 39–47 mm, długość ogona 27–34 mm, długość ucha 12–15 mm, długość tylnej stopy 6–10 mm, długość przedramienia 34–38 mm; masa ciała 3–10 g^[11]. Futro szarawe lub brązowe. Charakterystyczne wyrostki na pysku i wargach służą prawdopodobnie do smakowania pożywienia.

Tryb życia

Żyje w lasach, na terenach suchych, a także w pobliżu pól uprawnych. Gnieździ się w jaskiniach i opuszczonych budynkach. Występuje w grupach do 300 osobników. Żywi się ćmami i motylami.

Uwagi

↑ Miejsce typowe: Hacienda Limon, na wysokości 3000 ft (914 m), w pobliżu Balsas, w Cajamarce, w Peru^[3].
↑ ^a ^b Niepoprawna późniejsza pisownia Amorphochilus schnablii Peters, 1877.

Przypisy

↑ Amorphochilus schnablii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c W.C.H. Peters. Über eine neue Gattung von Flederthieren, Amorphochilus, aus Peru und über eine neue Crocidura aus Liberia. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”. 1877, s. 185, 1878. (niem.).
↑ A.L. Gardner: Mammals of South America. Cz. 1: Marsupials, Xenarthrans, Shrews, and Bats. Chicago: University of Chicago Press, 2005, s. 390. ISBN 978-0-226-28240-4. (ang.).
↑ J.A. Allen. New South American bats and a new octodont. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 33 (29), s. 381, 1914. (ang.).
↑ A. Tovar S.. Catalogo de mamíferos Peruanos. „Anales Científicos”. 9, s. 21, 1971. (hiszp.).
↑ K. Uchikawa. Myobiidae (Acarina, Trombidiformes) associated with minor families of Chiroptera (Mammalia) and a discussion of phylogeny of chiropteran myobiid genera. „Journal of Parasitology”. 74 (1), s. 163, 1988. DOI: 10.2307/3282493. (ang.).
↑ P.P. Velazco P.P., L. Huamani & R.L.H.& R. Cadenillas L. Huamani & R.L.H.& R., Amorphochilus schnablii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2021-3 [dostęp 2022-07-02] (ang.).
↑ ^a ^b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 110. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Amorphochilus schnablii. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-07-02].
↑ ^a ^b ^c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 158. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ ^a ^b J. Arroyo-Cabrales: Family Furipteridae (Smoky Bat and Thumbless Bat). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 416. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 94, 1904. (ang.).
↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 365. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).

Bibliografia

Amorphochilus schnablii. Animal Diversity Web. [dostęp 2010-02-13]. (ang.).

[4] Miejsce typowe: Hacienda Limon, na wysokości 3000 ft (914 m), w pobliżu Balsas, w Cajamarce, w Peru^[3].

[uwaga1-6] Niepoprawna późniejsza pisownia Amorphochilus schnablii Peters, 1877.

[itis-1] Amorphochilus schnablii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[pet-2] W.C.H. Peters. Über eine neue Gattung von Flederthieren, Amorphochilus, aus Peru und über eine neue Crocidura aus Liberia. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”. 1877, s. 185, 1878. (niem.).

[gar-3] A.L. Gardner: Mammals of South America. Cz. 1: Marsupials, Xenarthrans, Shrews, and Bats. Chicago: University of Chicago Press, 2005, s. 390. ISBN 978-0-226-28240-4. (ang.).

[all-5] J.A. Allen. New South American bats and a new octodont. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 33 (29), s. 381, 1914. (ang.).

[tov-7] A. Tovar S.. Catalogo de mamíferos Peruanos. „Anales Científicos”. 9, s. 21, 1971. (hiszp.).

[uch-8] K. Uchikawa. Myobiidae (Acarina, Trombidiformes) associated with minor families of Chiroptera (Mammalia) and a discussion of phylogeny of chiropteran myobiid genera. „Journal of Parasitology”. 74 (1), s. 163, 1988. DOI: 10.2307/3282493. (ang.).

[iucn-9] P.P. Velazco P.P., L. Huamani & R.L.H.& R. Cadenillas L. Huamani & R.L.H.& R., Amorphochilus schnablii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2021-3 [dostęp 2022-07-02] (ang.).

[miiz-10] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 110. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[msw-11] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Amorphochilus schnablii. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-07-02].

[icmw-12] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 158. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[hmw-13] J. Arroyo-Cabrales: Family Furipteridae (Smoky Bat and Thumbless Bat). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 416. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).

[pal-14] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 94, 1904. (ang.).

[edm-15] B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 365. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).

[8]

[1]

[2]

[a]

[4]

[b]

[5]

[6]

[7]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[3]