Eirik Kvalfoss

Eirik Kvalfoss
Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1959 ; Voss
Klub	Voss Skiskyttarlag
Wzrost	179 cm
Debiut w PŚ	22.01 1981, Anterselva (1. miejsce – b.indywidualny)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Norwegia
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata
Kryształowa kula ;	1988/1989
2. miejsce ;	1982/1983
2. miejsce ;	1987/1988
2. miejsce ;	1989/1990
3. miejsce ;	1983/1984
	Puchar Świata (b.indywidualny)
2. miejsce ;	1989/1990
3. miejsce ;	1988/1989
	Puchar Świata (sprint)
Mała Kryształowa Kula ;	1988/1989
3. miejsce ;	1989/1990
	Multimedia w Wikimedia Commons

Eirik Kvalfoss (ur. 25 grudnia 1959 w Voss) – norweski biathlonista, trzykrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

W 1979 roku zajął czwarte miejsce w sprincie podczas mistrzostw świata juniorów. Debiut Norwega w Pucharze Świata miał miejsce 22 stycznia 1981 roku w Anterselvie. Wygrał tam rywalizację w biegu indywidualnym, wyprzedzając na podium Toivo Mäkikyrö z Finlandii oraz Anatolija Alabjewa z ZSRR. W kolejnych startach jeszcze 36 razy stawał na podium, odnosząc przy tym czternaście zwycięstw. Oprócz zwycięstwa z Anterselvy jeszcze trzy razy triumfował w biegu indywidualnym: 17 marca 1988 roku w Jyväskylä, 7 lutego 1989 roku w Feistritz i 15 marca 1990 roku w Kontiolahti, a dziesięciokrotnie był najlepszy w sprincie: 4 kwietnia 1981 roku w Hedenäset, 13 lutego 1982 roku w Mińsku, 28 stycznia 1983 roku w Ruhpolding, 26 lutego 1983 roku w Anterselvie, 14 stycznia 1984 roku w Pontresinie, 14 lutego 1984 roku w Sarajewie, 8 marca 1984 roku w Oslo, 15 marca 1988 roku w Keuruu, 4 marca 1989 roku w Hämeenlinna i 16 marca 1991 roku w Canmore. Zwycięstwo w Canmore był jednocześnie jego ostatnim podium w zawodach tego cyklu. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1988/1989, kiedy zwyciężył w klasyfikacji generalnej. Rywalizację w sezonach 1982/1983, 1987/1988 i 1989/1990 kończył na drugiej pozycji, ulegając kolejno Peterowi Angererowi, Fritzowi Fischerowi (obaj z RFN) oraz Siergiejowi Czepikowowi z ZSRR. Ponadto w sezonie 1983/1984 był trzeci. W sezonie 1988/1989 wygrał też klasyfikację sprintu i był trzeci w klasyfikacji biegu indywidualnego, natomiast w sezonie 1989/1990 był drugi w biegu indywidualnym i trzeci w sprincie.

W 1981 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, zajmując 17. miejsce w biegu indywidualnym, ósme w sprincie i czwarte w sztafecie. Największe sukcesy osiągnął podczas mistrzostw świata w Mińsku rok później, gdzie zdobył trzy medale, jeden złoty i dwa srebrne. Najpierw zajął drugie miejsce w biegu indywidualnym, rozdzielając na podium Franka Ullricha z NRD i swego rodaka, Terje Krokstada. Trzy dni później zwyciężył w sprincie, wyprzedzając Ullricha i Władimira Alikina z ZSRR, zostając jednocześnie pierwszym Norwegiem, który zdobył ten tytuł. Następnie razem z Kjellem Søbakiem, Rolfem Storsveenem i Oddem Lirhusem wywalczył srebrny medal w sztafecie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Anterselvie obronił tytuł mistrzowski w sprincie, zajmując ponadto trzecie miejsce w sztafecie. Z mistrzostw świata w Ruhpolding w 1985 roku wrócił z jednym medalem. W sprincie był tam drugi, plasując się za Frankiem-Peterem Roetschem z NRD, a przed Włochem Johannem Passlerem. Ostatni złoty medal zdobył na mistrzostwach świata w Feistritz w 1989 roku, gdzie okazał się najlepszy w biegu indywidualnym. Był dopiero drugim norweskim biathlonistą, który został mistrzem świata w tej konkurencji (pierwszym był Olav Jordet na MŚ 1965). W swej koronnej konkurencji, sprincie, był tym razem drugi, przegrywając z Frankiem Luckiem z NRD. Na tej samej imprezie zdobył też kolejny brązowy medal w sztafecie, razem z Geirem Einangiem, Gisle Fenne i Sylfestem Glimsdalem. Srebro w sprincie zdobył również na mistrzostwach świata w Mińsku/Oslo/Kontiolahti w 1990 roku, gdzie lepszy był tylko reprezentant NRD - Mark Kirchner. Trzy medale, ostatnie w karierze, zdobył także podczas mistrzostw świata w Lahti w 1991 roku, gdzie we wszystkich konkurencjach zajmował trzecie miejsce. Blisko kolejnych medali był jeszcze na rozgrywanych w 1993 roku w mistrzostwach świata w Borowcu, gdzie był czwarty w sprincie i biegu indywidualnym. W walce o podium lepsi okazali się dwaj Rosjanie, kolejno Siergiej Tarasow i Siergiej Czepikow.

Poza tym Kvalfoss wywalczył trzy medale na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie w 1984 roku. W pierwszej konkurencji, biegu indywidualnym, zajął trzecie miejsce, plasując się za Peterem Angererem z RFN i Frankiem-Peterem Roetschem z NRD. Trzy dni później został pierwszym norweskim mistrzem olimpijskim w sprincie, pokonując Angerera i kolejnego reprezentanta NRD - Matthiasa Jacoba. Na zakończenie igrzysk reprezentacja Norwegii w składzie: Odd Lirhus, Eirik Kvalfoss, Rolf Storsveen i Kjell Søbak wywalczyła drugie miejsce w sztafecie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Calgary nie obronił tytułu mistrza olimpijskiego, nie stanął też na podium w żadnej z konkurencji. Zajął tam szóste miejsce w biegu indywidualnym, dwudzieste w sprincie oraz szóste w sztafecie. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie w startach indywidualnych plasował się poza czołową czterdziestką, a wraz z kolegami z reprezentacji zajął piątą pozycję w sztafecie. Po tym jak nie wywalczył miejsca w ekipie Norwegii na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1994 postanowił zakończyć karierę.

Po zakończeniu kariery zamieszkał w Oslo, gdzie pracował jako manager.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Rok	Miejscowość	Konkurencje
Rok	Miejscowość	IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1984	Sarajewo	3.	1.	nd.	nd.	2.	nd.	–
1988	Calgary	6.	20.	nd.	nd.	6.	nd.	–
1992	Albertville	57.	47.	nd.	nd.	5.	nd.	–

Mistrzostwa świata

Rok	Miejscowość	Konkurencje
Rok	Miejscowość	IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1981	Lahti	17.	8.	nd.	nd.	4.	nd.	–
1982	Mińsk	2.	1.	nd.	nd.	2.	nd.	–
1983	Anterselva	14.	1.	nd.	nd.	3.	nd.	–
1985	Ruhpolding	26.	2.	nd.	nd.	4.	nd.	–
1986	Oslo	25.	12.	nd.	nd.	5.	nd.	–
1987	Lake Placid	17.	41.	nd.	nd.	4.	nd.	–
1989	Feistritz	1.	2.	nd.	nd.	3.	nd.	–
1990	Oslo/Mińsk	10.	2.	nd.	nd.	4.	nd.	–
1991	Lahti	3.	3.	nd.	nd.	3.	nd.	–
1993	Borowec	4.	4.	nd.	nd.	9.	nd.	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
1980/1981	4.
1981/1982	8.
1982/1983	2.
1983/1984	3.
1984/1985	7.
1985/1986	4.
1986/1987	4.
1987/1988	2.
1988/1989	1.
1989/1990	2.
1990/1991	11.
1991/1992	20.
1992/1993	32.
1993/1994	-

Miejsca na podium chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	22 stycznia	1981	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	1.	?	1:13:10,9	–	–
2.	31 stycznia	1981	Ruhpolding	Sprint na 10 km	3.	?	34:29,8	+29,8	Frank Ullrich
3.	4 kwietnia	1981	Hedenäset	Sprint na 10 km	1.	1	33:10,0	–	–
4.	10 lutego	1982	Mińsk	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+1+1	1:07:17,0	+33,3	Frank Ullrich
5.	13 lutego	1982	Mińsk	Sprint na 10 km	1.	1+1	33:03,2	–	–
6.	28 stycznia	1983	Ruhpolding	Sprint na 10 km	1.	0+1	35:16,8	–	–
7.	26 lutego	1983	Anterselva	Sprint na 10 km	1.	0+2	31:12,3	–	–
8.	4 marca	1983	Lahti	Sprint na 10 km	2.	0+0	32:46,9	+30,4	Algimantas Šalna
9.	7 stycznia	1984	Falun	Sprint na 10 km	3.	0+2	29:59,6	+10,3	Algimantas Šalna
10.	14 stycznia	1984	Pontresina	Sprint na 10 km	1.	0+1	29:29,4	–	–
11.	11 lutego	1984	Sarajewo	Bieg indywidualny na 20 km	3.	2+1+1+1	1:11:52,7	+2:09,7	Peter Angerer
12.	14 lutego	1984	Sarajewo	Sprint na 10 km	1.	1+1	30:53,8	–	–
13.	8 marca	1984	Oslo	Sprint na 10 km	1.	1+0	32:00,0	–	–
14.	16 lutego	1985	Ruhpolding	Sprint na 10 km	2.	1+0	30:25,2	+50,9	Frank-Peter Roetsch
15.	15 marca	1986	Boden	Sprint na 10 km	3.	1+0	30:52,2	+30,3	Matthias Jacob
16.	24 stycznia	1987	Ruhpolding	Sprint na 10 km	3.	1+1	28:28,1	+38,6	Fritz Fischer
17.	21 stycznia	1988	Anterselva	Sprint na 10 km	2.	1+1	29:21,6	+19,1	Frank-Peter Roetsch
18.	15 marca	1988	Keuruu	Sprint na 10 km	1.	1	24:54,7	–	–
19.	17 marca	1988	Jyväskylä	Bieg indywidualny na 20 km	1.	1+0+0+0	58:02,4	–	–
20.	19 marca	1988	Jyväskylä	Sprint na 10 km	2.	1+1	27:28,8	+23,9	Franz Schuler
21.	17 grudnia	1988	Les Saisies	Sprint na 10 km	2.	1+1	30:06,5	+7,3	Frank Luck
22.	19 stycznia	1989	Borowec	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+1+0+1	54:42,5	+1:38,0	Jan Matouš
23.	28 stycznia	1989	Ruhpolding	Sprint na 10 km	2.	0+0	26:44,8	+13,2	Frank-Peter Roetsch
24.	7 lutego	1989	Feistritz	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+1	58:13,0	–	–
25.	11 lutego	1989	Feistritz	Sprint na 10 km	2.	1+0	28:08,7	+5,4	Frank Luck
26.	2 marca	1989	Hämeenlinna	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+1	1:06:02,0	+20,1	Aleksandr Popow
27.	4 marca	1989	Hämeenlinna	Sprint na 10 km	1.	0+1	33:22,7	–	–
28.	16 grudnia	1989	Obertilliach	Sprint na 10 km	3.	1+1	25:32,8	+4,0	Birk Anders
29.	19 stycznia	1990	Anterselva	Sprint na 10 km	3.	1+1	28:50,6	+13,1	Jurij Kaszkarow
30.	20 stycznia	1990	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	3.	1+0+1+1	59:26,5	+27,0	Anders Mannelqvist
31.	1 lutego	1990	Walchsee	Bieg indywidualny na 20 km	2.	1	53:26,9	+1:20,6	Birk Anders
32.	10 marca	1990	Oslo	Sprint na 10 km	2.	1+1	25:48,9	+10,9	Mark Kirchner
33.	15 marca	1990	Kontiolahti	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+1+0+0	59:24,2	–	–
34.	17 stycznia	1991	Ruhpolding	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+1+0+0	53:12,7	+50,1	Pieralberto Carrara
35.	19 lutego	1991	Lahti	Sprint na 10 km	3.	2+0	30:48,1	+39,8	Mark Kirchner
36.	24 lutego	1991	Lahti	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+1+1+0	1:03:05,7	+32,6	Mark Kirchner
37.	16 marca	1991	Canmore	Sprint na 10 km	1.	0+1	26:16,1	–	–

Bibliografia

Eirik Kvalfoss. skisport365.com. [dostęp 2019-08-18]. (ang.).
Eirik Kvalfoss Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-22)]. (ang.).