Europejski System Transferu Punktów
Europejski System Transferu Punktów (ECTS, ang. European Credit Transfer System) – zbiór procedur, które zostały opracowane przez Komisję Europejską, gwarantujących zaliczanie studiów krajowych i zagranicznych do programu realizowanego przez studenta w macierzystej uczelni. Komisja Europejska promuje w ten sposób współpracę pomiędzy uczelniami w zakresie wymiany studentów. ECTS jest częścią programu Socrates-Erasmus.
Europejski System Transferu Punktów jest wprowadzany w wielu szkołach wyższych Europy. Jego zasadniczym celem jest stworzenie uregulowań prawnych i organizacyjnych dotyczących organizacji studiów oraz ujednolicenie sposobu studiowania w Europie.
Dzięki wdrożeniu ECTS europejscy studenci mają możliwość podjęcia lub kontynuacji studiów we wszystkich uczelniach realizujących projekt, a okres studiów odbyty na innych uczelniach może być w pełni uznany przez uczelnię macierzystą. Ułatwia to wyjazd na uczelnie zagraniczne, a także wymianę studentów między polskimi uczelniami, które wdrożyły ECTS.
W skład ECTS wchodzi standardowa skala ocen ECTS, która ma być stosowana jako uzupełnienie lokalnych (czyli narodowych) standardowych skal oceniania.
Program ECTS ma na celu ujednolicenie sposobu studiowania w Europie, a tym samym prowadzi do pełnego uznawania okresu studiów odbywanych za granicą i w Polsce.
Punkty ECTS
edytujPunkty ECTS to punkty zdefiniowane w europejskim systemie akumulacji i transferu punktów zaliczeniowych jako miara średniego nakładu pracy osoby uczącej się, niezbędnego do uzyskania zakładanych efektów kształcenia[1].
Każda wartość powinna odzwierciedlać ilość pracy koniecznej do zaliczenia pojedynczego przedmiotu w stosunku do całkowitej ilości pracy wymaganej do zaliczenia pełnego roku studiów na danym wydziale. Pod uwagę brane są wszelkie formy nauki: wykłady, ćwiczenia, konwersatoria, zajęcia laboratoryjne, seminaria, prace semestralne, a także egzaminy oraz inne metody oceny. Punkty przyznawane są również za praktyki i przedmioty fakultatywne, składające się na integralną część programu studiów. W wykazie zaliczeń mogą jednak zostać wymienione również przedmioty niepunktowane.
60 punktów ECTS odzwierciedla wkład pracy wymaganej do zaliczenia pełnego roku akademickiego; na semestr przypada zwykle 30 punktów. Zakłada się, że wszystkie przedmioty w systemie ECTS należą do zasadniczego programu uczelni, według którego odbywają się studia stacjonarne. Uczestniczące w ECTS instytucje same wyznaczają wartości punktowe poszczególnych przedmiotów.
Przyporządkowane przedmiotom punkty przyznawane są studentom, którzy spełnią wszystkie warunki konieczne do zdania przedmiotu np. przejdą wymagane egzaminy.
| Kraj/Grupa krajów | Punkty w ciągu roku | Nazwa |
|---|---|---|
| Unia Europejska | 60 | ECTS-credits |
| Anglia, Walia oraz Irlandia Północna | 120 | credits |
| Estonia | 40 | ainepunkt (AP) |
| Finlandia | 60 | opintopiste |
| Holandia | 60 | studiepunten |
| Norwegia | 60 | studiepoeng |
| Szkocja | 120 | Credits |
| Szwecja | 60[2] | Högskolepoäng (College credits) |
Przestarzałe systemy:
| Kraj | Punkty w ciągu roku | Nazwa |
|---|---|---|
| Finlandia (stary system) | 40 | opintoviikko |
| Niemcy (stary system) | 40 | Semesterwochenstunden |