Fałd nalewkowo-nagłośniowy
Fałd nalewkowo-nagłośniowy (łac. plica aryepiglottica) – w anatomii człowieka parzysty fałd błony śluzowej krtani biegnący od szczytu chrząstki nalewkowatej ku przodowi, górze i bocznie do bocznego brzegu nagłośni[1][2]. Jego podłożem jest górny brzeg błony czworokątnej[3][2], przebiega w nim także mięsień nalewkowo-nagłośniowy[4]. W jego tylnej części znajdują się dwie wyniosłości – guzek klinowaty, inaczej guzek Wrisberga (tuberculum cuneiforme, tuberculum Wrisberg), wytworzony przez chrząstkę klinowatą i guzek różkowaty, inaczej guzek Santoriniego (tuberculum corniculatum, tuberculum Santorini), wytworzony przez chrząstkę różkowatą[5][2][6][7].
Fałd nalewkowo-nagłośniowy
Przypisy
edytuj- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 359–360.
- ↑ a b c Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 228, ISBN 978-83-66548-16-9.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 358.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 375.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 351.
- ↑ Gołąb 1974 ↓, s. 109.
- ↑ Gołąb 1974 ↓, s. 87.
Bibliografia
edytuj- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-4501-7.
- Bogusław Gołąb, Słownik eponimów morfologicznych, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1974.
