Ford Thunderbird
Ford Thunderbird – samochód osobowy klasy luksusowej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1954–2005.
Pierwsza generacja
edytuj Ford Thunderbird z 1955 | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
październik 1954 |
| Okres produkcji |
1954–1957 |
| Miejsce produkcji | |
| Następca |
Ford Thunderbird II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowy kabriolet |
| Silniki |
V8: 292ci (4,8 l), 193-212 KM |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna lub automatyczna |
| Napęd | |
| Długość | |
| Szerokość | |
| Wysokość | |
| Rozstaw osi | |
| Masa własna |
1575 kg |
| Zbiornik paliwa |
76 l[1] |
| Liczba miejsc |
2 |
| Bagażnik |
396 l (1957)[3] |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
Ford Thunderbird I został przedstawiony po raz pierwszy w 1954 roku.
Ford Thunderbird był odpowiedzią Forda na dwuosobowy sportowy roadster Chevrolet Corvette. Zaprezentowany został 20 lutego 1954 na salonie samochodowym w Detroit, produkcja ruszyła we wrześniu, a oficjalnie wprowadzono go do sprzedaży 22 października 1954 roku w ramach gamy Forda na 1955 rok[4]. W odróżnieniu od Corvette, Thunderbird miał więcej cech samochodów osobowych oraz bogatsze wyposażenie, lepiej trafiając w gust klientów[4]. Nadwozie było niskie i długie, z poziomą linią od błotników przednich, zakończonych ostro zarysowanymi pojedynczymi reflektorami z „kapturami”, do błotników tylnych, zwieńczonych niskimi płetwami[4]. Pomiędzy reflektorami opadała łagodnie do przodu mało wypukła maska, z chwytem powietrza do gaźnika na szczycie[4]. Atrapa chłodnicy miała formę niskiej kraty, nie sięgającej na całą szerokość, a po jej bokach były okrągłe światła postojowe[4]. Nad chromowanym przednim zderzakiem na atrapie umieszczono dwie ozdobne imitacje wlotów powietrza samolotu, a nad tylnym zderzakiem analogiczne ozdobne wyloty rur wydechowych[4]. Stylistykę uzupełniały typowe dla ówczesnych Fordów duże okrągłe tylne lampy zespolone, imitujące silniki rakietowe. Mimo nieco wyższej ceny bazowej (2944 wobec 2799 dolarów), w pierwszym roku wyprodukowano ich 16 155, przewyższając aż 23-krotnie sprzedaż Corvette[5]. Był on zarazem najdroższym – sztandarowym modelem marki. Jego stylistyka stanowiła wzór dla nowej gamy osobowych Fordów z 1955 roku[4]. Thunderbirdy pierwszej generacji produkowane były tylko w głównych zakładach Forda w Dearborn[6].
Napęd pierwszego modelu stanowił benzynowy silnik V8 Thunderbird o pojemności 292 cali sześciennych (4,8 l), z czterogardzielowym gaźnikiem, rozwijający moc 193 KM lub opcjonalnie 198 KM z większym stopniem sprężania[b]. Napęd przenoszony był na tylne koła za pośrednictwem trzybiegowej mechanicznej skrzyni biegów, za dopłatą dostępny był nadbieg lub automatyczna skrzynia Ford-O-Matic (178 dolarów)[6]. Opony miały rozmiar 6,70×15, a rozstaw osi wynosił 102 cale (259 cm)[1]. W wyposażeniu dodatkowym było m.in. radio, elektrycznie sterowane szyby i siedzenia, wspomaganie kierownicy i hamulców oraz składany miękki dach (75$)[6]. Dach mógł być zdejmowany w całości. Wkrótce po rozpoczęciu produkcji w wyposażeniu standardowym wprowadzono zdejmowany sztywny dach (hardtop) z włókna szklanego[6].
W 1956 roku modelowym zmiany zewnętrzne były niewielkie. Przede wszystkim, dla powiększenia bagażnika, koło zapasowe przeniesiono z jego wnętrza i umieszczono pionowo na zewnątrz bagażnika (w stylu Continental), chociaż zmiana rozkładu mas pogorszyła prowadzenie[7]. Z przodu emblemat Forda z dwoma flagami wyścigowymi został zastąpiony przez używanego od tej pory stylizowanego ptaka, symbolizującego nazwę modelu (Thunderbird – mityczny indiański „ptak grzmotu”)[7]. W instalacji elektrycznej wprowadzono napięcie 12V zamiast 6V[7]. Moc bazowego silnika wzrosła do 200 KM, lecz opcjonalnie dostępny był mocniejszy silnik V8 Thunderbird Special o pojemności 312 cali sześciennych (5,1 l), z czterogardzielowym gaźnikiem, rozwijający moc 215 KM lub 225 KM[7][c]. Ta ostatnia opcja, wraz ze skrzynią automatyczną, kosztowała 215 dolarów[7]. Cena bazowa wzrosła do 3151 dolarów, a wyprodukowano w tym roku 15 631 sztuk (ponad cztery razy więcej, niż Corvette)[8].
Na 1957 rok modelowy samochód nieco przestylizowano. Krata atrapy chłodnicy była nieco większa i otoczona od dołu i po bokach wygiętym chromowanym zderzakiem, w który wkomponowano prostokątne światła pozycyjne[9]. Płetwy z tyłu stały się ostrzejsze i rozchylone na boki, a bagażnik został wydłużony i ponownie mieścił koło zapasowe, co polepszyło prowadzenie[9]. Podwójne rury wydechowe zostały wyprowadzone do tyłu w zderzaku[9]. Od tego roku w zakładanym sztywnym dachu wprowadzono także małe okrągłe okienka boczne[9]. Podstawowy silnik 292ci Thunderbird miał moc zwiększoną do 212 KM (stopień sprężania 9,1:1), a 312ci Thunderbird Special do 245 KM (stopień sprężania 9,7:1)[9]. Poszerzono gamę silników, dodając wersję silnika 312ci z podwójnym gaźnikiem czterogardzielowym, o mocy 270 KM, a nadto z pojedynczym gaźnikiem i doładowaniem sprężarką, o mocy 300 KM[9].
Od października 1956 wyprodukowano aż 21 380 samochodów modelu 1957, mimo wzrostu ceny bazowej do 3408 dolarów[9]. Wersja ze sprężarką wymagała dopłaty od 439 do 719 dolarów, w zależności od skrzyni biegów[9].
Silnik
edytuj- V8 5,1 l (5114 cm³), 2 zawory na cylinder, OHV
- Układ zasilania: gaźnik
- Średnica cylindra × skok tłoka: 96,52 mm × 87,37 mm
- Stopień sprężania: 9,0:1
- Moc maksymalna: 228 KM (168 kW) przy 4800 obr./min
- Maksymalny moment obrotowy: b/d
Osiągi
edytuj- Przyspieszenie 0-80 km/h: 7,5 s
- Prędkość maksymalna: 187 km/h
Druga generacja
edytuj Ford Thunderbird z 1958 | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
luty 1958 |
| Okres produkcji |
1958–1960 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Thunderbird I |
| Następca |
Ford Thunderbird III |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Silniki |
V8: 352ci (5,8 l), 300 KM |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna lub automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
5217 mm (1958)[10] |
| Szerokość |
1956 mm (1958)[10] |
| Wysokość |
1333 mm (1958)[10] |
| Rozstaw osi |
2870 mm[10] |
| Masa własna |
1795 kg |
| Zbiornik paliwa |
76 l[10] |
| Liczba miejsc |
4 |
| Bagażnik |
580 l[10] |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
Ford Thunderbird II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1958 roku.
Druga generacja Thunderbirda trafiła na rynek 4 lata po premierze pierwowzoru, przechodząc gruntową metamorfozę i zmianę charakteru w stosunku do poprzednika[11]. Z dwumiejscowego sportowego roadstera stał się czteromiejscowym samochodem luksusowym (ang. personal luxury car) o sportowym charakterze[11]. Symptomem wyższego pozycjonowania modelu było przeniesienie produkcji do fabryki Lincolna, przy czym nadwozia produkowała specjalizowana firma Budd[12]. Nadwozie stało się dłuższe i szersze, a także ogółem masywniejsze, zyskało charakterystyczne skrzydlate tylne nadkola i obłe proporcje nadwozia[13]. Rozstaw osi wzrósł do 113 cali (287 cm)[10] Stylistyka nawiązywała do poprzedniego roku, lecz wprowadzono podwójne reflektory pod masywnymi kapturami, a chromowany zderzak obejmował w całości siatkową atrapę chłodnicy, także od góry[11]. Również z tyłu pojawiły się cztery okrągłe lampy, ze światłami cofania pośrodku[12]. We wnętrzu znajdowały się cztery kubełkowe fotele[12]. O prawie połowę powiększono też bagażnik[12]. Oferta nadwoziowa obok kabrioletu została wzbogacona o 2-drzwiowy hardtop coupé ze stałym dachem[12]. Profil dachu kojarzony był z wycofanym luksusowym hardtopem Continental Mark II[12].
Napęd stanowił większy silnik V8 Interceptor Special o pojemności 352 cale sześcienne (5,8 l) i mocy 300 KM[11]. Nadal standardowa była trzybiegowa skrzynia, za dopłatą dostępny był nadbieg lub skrzynia automatyczna Ford-O-Matic[11]. Pod względem konstrukcji, nadwozie od tego roku było samonośne[11]. Cena bazowa modelu 1958 wynosiła 3631 dolarów za hardtop i 3939 dolarów za kabriolet, mimo to sprzedaż znacząco wzrosła i, pomimo recesji na rynku, wyprodukowano aż 37 892 samochodów, w tym tylko 2134 kabriolety[14]. Produkcję samochodu przeniesiono do fabryki w Wixom[11].
W kolejnym modelu z 1959 roku, wprowadzonym w październiku 1958 roku, dokonano niewielkich zmian stylistyki, głównie zastępując siatkę w atrapie chłodnicy przez poziome listwy oraz zmieniając listwy boczne i panele pod tylnymi światłami na odpowiadające atrapie[15]. W kabriolecie wprowadzono mechanicznie składany dach[15]. Oprócz dotychczasowego silnika pojawił się jako opcja silnik V8 o pojemności 430 cali sześciennych (7 l) i mocy 350 KM, zaadaptowany z Lincolna[15]. Za dopłatą dostępna stała się nowsza automatyczna skrzynia Cruise-O-Matic (razem z mocniejszym silnikiem jej koszt wynosił 419 dolarów)[15]. Ceny minimalnie wzrosły, a wyprodukowano jeszcze więcej, bo 67 456 sztuk, w tym 10 261 kabrioletów[15].
Jeszcze bardziej udany był kolejny 1960 rok modelowy, w którym powstało 92 798 samochodów, stanowiąc ponad 6% produkcji Forda[16]. Ceny wynosiły 3755 dolarów za hardtop i 4222 za kabriolet[16]. Zmiany stylistyczne były niewielkie i objęły głównie atrapę chłodnicy, stosowano też takie same silniki[16].
Silnik
edytuj- V8 7,0 l (7026 cm³), 2 zawory na cylinder, OHV
- Układ zasilania: gaźnik
- Średnica cylindra × skok tłoka: 110,74 mm × 91,19 mm
- Stopień sprężania: 10,5:1
- Moc maksymalna: 365 KM (269 kW) przy 4600 obr./min
- Maksymalny moment obrotowy: 651 N•m przy 2800 obr./min
Trzecia generacja
edytuj Ford Thunderbird III | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
grudzień 1960 |
| Okres produkcji |
1960–1963 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Thunderbird II |
| Następca |
Ford Thunderbird IV |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Silniki |
V8 4455 cm³ |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna lub automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
5207 mm |
| Szerokość |
1928 mm |
| Rozstaw osi |
2870 mm |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
Ford Thunderbird III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1960 roku na 1961 rok modelowy.
Ford Thunderbird trzeciej generacji ponownie został zbudowany według zupełnie nowej koncepcji. Nadwozie zyskało bardziej aerodynamiczne proporcje, na czele z charakterystycznym, szpiczastym przodem z nisko osadzonymi reflektorami. Oryginalny kształt zyskały także tylne lampy, które zyskały okrągły kształt z centralnie umieszczonymi, wyeksponowanymi kierunkowskazami[17].
Ceny nowego modelu wzrosły o około 10%, do 4172 dolarów za hardtop i 4639 za kabriolet (1961 rok), lecz nadal był sprzedawany w wielkiej liczbie, a pierwszym roku wyprodukowano 73 051 samochodów, w tym 10 516 kabrioletów[18]. W 1962 roku powstało 77 971 samochodów, a w 1963 roku 63 313[19][20]. W tym ostatnim roku ceny sięgneły 4445 dolarów za hardtop, 4912 za kabriolet, a 5563 dolarów za roadster, których powstało 455[20].
Silnik
edytuj- V8 6.4l FE 412 KM
Czwarta generacja
edytuj Ford Thunderbird IV | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
wrzesień 1963 |
| Okres produkcji |
1963–1966 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Thunderbird III |
| Następca |
Ford Thunderbird V |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna lub automatyczna |
| Napęd | |
Ford Thunderbird IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1963 roku.
Czwarte wcielenie Forda Thunderbirda przeszło stylistyczną ewolucję pod kątem proporcji nadwozia i charakterystycznych rozwiązań stylistycznych. Z przodu pojawiły się kształty nawiązujące do pierwszego wcielenia produkowanego wówczas Forda Mustanga, natomiast z tyłu pojawiły się charakterystyczne podłużne, wąskie lampy biegnące przez niemal całą szerokość pasa[21].
Silniki
edytuj
Piąta generacja
edytuj Ford Thunderbird V | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
listopad 1966 |
| Okres produkcji |
1966–1971 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Thunderbird IV |
| Następca |
Ford Thunderbird VI |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna lub automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
5319 mm |
| Rozstaw osi |
2921 mm |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
Ford Thunderbird V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1967 roku.
Piąta generacja Forda Thunderbirda utrzymana została w stylistyce zgodnej z trendami panującymi w amerykańskiej motoryzacji pod koniec lat 60. XX wieku. Samochód zyskał bardziej zachowawcze, ale równie masywne proporcje nadwozia, pozbawione wielokształtnych ozdobników i urozmaiceń. Charakterystycznym elementem były chowane przednie reflektory, zamontowane były na obrotowych częściach pasa przedniego. Ofertę nadwoziową po raz pierwszy wzbogaciła wersja czterodrzwiowa, z drugą parą drzwi otwieraną w przeciwnym kierunku[22].
Silniki
edytuj
Szósta generacja
edytuj Ford Thunderbird VI | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
wrzesień 1971 |
| Okres produkcji |
1971–1976 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Thunderbird V |
| Następca |
Ford Thunderbird VII |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowe coupe |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna lub automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
5715 mm |
| Szerokość |
2024 mm |
| Rozstaw osi |
3058 mm |
| Masa własna |
2268 kg |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Konkurencja | |
Ford Thunderbird VI został zaprezentowany po raz pierwszy w 1971 roku, na 1972 rok modelowy.
Szósta generacja Thunderbirda po raz pierwszy w historii nie była oferowana w wariancie z otwartym dachem – gama nadwoziowa oparta została jedynie na dwudrzwiowym hardtop coupe. Znakiem rozpoznawczym stał się tym razem przód ze specyficznym, trójkątnym szpicem tworzącym atrapę chłodnicy. Producent nie zrezygnował też z podłużnych, tylnych lamp biegnących przez całą szerokość tylnej części nadwozia[23].
Cena bazowa w pierwszym roku wynosiła 5293 dolary, a wyprodukowano ich 57 814[24].
Silniki
edytuj
Siódma generacja
edytuj Ford Thunderbird VII | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
listopad 1976 |
| Okres produkcji |
1976–1979 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Thunderbird VI |
| Następca |
Ford Thunderbird VIII |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowe coupe |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna lub automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
4453 mm |
| Szerokość |
1786 mm |
| Rozstaw osi |
2591 mm |
| Masa własna |
1575 kg |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Pokrewne | |
Ford Thunderbird VII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1976 roku.
Siódma generacja Thunderbirda była rozwinięciem koncepcji zastosowanej przez poprzednika. Samochód oferowany był tylko jako coupe, które utrzymano w kanciastych proporcjach. Producent zdecydował się jednak na wyraźne zmiany w wyglądzie. Pojawił się duży zwis przedni, charakterystyczna, rozbudowana na potrzeby drugiego rzędu siedzeń kabina pasażerska oraz kanciaste kształty nadwozia[25].
Silniki
edytuj
Ósma generacja
edytuj Ford Thunderbird VIII | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
październik 1979 |
| Okres produkcji |
1979–1982 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Thunderbird VII |
| Następca |
Ford Thunderbird IX |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowe coupe |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna lub automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
5090 mm |
| Szerokość |
1880 mm |
| Wysokość |
1350 mm |
| Rozstaw osi |
2750 mm |
| Masa własna |
3166-3477 kg |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Pokrewne | |
Ford Thunderbird VIII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1979 roku.
Ford Thunderbird ósmej generacji przeszedł głęboki zakres zmian w porównaniu do poprzednika. Pojawiły się charakterystyczne, wąskie, zachodzące na boki reflektory przypominające kształtem pasek, a tylne lampy dla odmiany zachowały formę z poprzednika jako jednoczęściowy pas świetlny. Zmniejszyła się powierzchnia szklana okalająca kabinę pasażerską – zniknęły charakterystyczne duże szyby na wysokości drugiego rzędu siedzeń[26].
Silniki
edytuj
Dziewiąta generacja
edytuj Ford Thunderbird IX | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
październik 1982 |
| Okres produkcji |
1982–1988 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Thunderbird VIII |
| Następca |
Ford Thunderbird X |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowy coupe |
| Silniki |
V8 4455 cm³ |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna lub automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
5019–5133 mm |
| Szerokość |
1806 mm |
| Wysokość |
1351–1356 mm |
| Rozstaw osi |
2647 mm |
| Liczba miejsc |
4 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
Ford Thunderbird IX został zaprezentowany po raz pierwszy w 1982 roku.
Dziewiąta generacja Forda Thunderbirda przeszła radykalne zmiany – samochód całkowicie zerwał z awangardowymi, barokowymi proporcjami poprzednika na rzecz łagodniej poprowadzonych linii nadwozia i ogólną stylistyką nadwozia mniej odróżniającą ten model od innych pojazdów w ówczesnej ofercie Forda. Thunderbird IX zyskał charakterystyczną, prostokątną atrapę chłodnicy w układzie kratki[27].
Lifting
edytujW 1986 roku samochód przeszedł modernizację, w ramach której dwuczęściowe reflektory zastąpiły jednoczęściowe. Opcjonalnie samochód nie miał też atrapy chłodnicy na wysokości reflektorów, gdzie zamiast tego pojawiło się wyeksponowane logo modelu – ptak[28].
Silniki
edytuj
Dziesiąta generacja
edytuj Ford Thunderbird X przed liftingiem | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
październik 1988 |
| Okres produkcji |
1988–1997 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Thunderbird IX |
| Następca |
Ford Thunderbird XI |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowe coupe |
| Skrzynia biegów |
4 i 5-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
5047–5088 mm |
| Szerokość |
1847–1859 mm |
| Wysokość |
1334–1349 mm |
| Rozstaw osi |
2870 mm |
| Masa własna |
1604–1690 kg |
| Liczba miejsc |
4 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
Ford Thunderbird X został zaprezentowany po raz pierwszy w 1988 roku.
Dziesiąta generacja Forda Thunderbird zadebiutowała pod koniec lat 80., podobnie jak poprzednik – zyskując mniej ekstrawaganckie kształty i więcej cech wspólnych z pozostałymi modelami Forda, co było popularne wśród amerykańskich producentów w tym czasie. Z przodu pojawiły się charakterystyczne, wąskie reflektory, natomiast tył dominowały – będące już symbolem tego modelu – wąskie, podłużne reflektory z umieszczonym na nich logo linii modelowej Thunderbird.[29]
Lifting
edytujW 1994 roku Thunderbird X przeszedł drobną modernizację nadwozia, która oparła się głównie na przemodelowaniu przedniego zderzaka. Z 9-letnim stażem rynkowym, był to najdłużej produkowany Thunderbird w historii[30].
Silniki
edytuj
Jedenasta generacja
edytuj Ford Thunderbird XI | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
czerwiec 2001 |
| Okres produkcji |
2001–2005 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Thunderbird X |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowy kabriolet |
| Skrzynia biegów |
5-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
4732 mm |
| Szerokość |
1829 mm |
| Wysokość |
1323 mm |
| Rozstaw osi |
2732 mm |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
Ford Thunderbird XI został zaprezentowany po raz pierwszy w 2001 roku.
Po tym, jak po raz pierwszy w 43-letniej wówczas historii modelu Thunderbird zakończono jego produkcję w 1997 roku bez następcy, samochód zniknął z gamy Forda na kolejne 3 lata. Na reaktywację modelu pod postacią jedenastej generacji producent zdecydował się ostatecznie w połowie 2001 roku, prezentując nowoczesną interpretację w stylu retro nawiązującą do klasycznych poprzedników sprzed pół wieku[31].
Charakterystycznymi elementami wyglądu stały się okrągłe reflektory i lampy, duża chromowana atrapa chłodnicy, brak logotypów Forda na rzecz unikalnego znaczka linii modelowej oraz dużo chromowanych ozdobników[32]. Pod kątem technicznym, Thunderbird XI był technicznym bliźniakiem modeli Lincoln LS i Jaguar S-Type, dzieląc z nimi platformę[33].
W lipcu 2005 roku, po zaledwie 4 latach produkcji, Ford podjął decyzje o zakończeniu produkcji modelu bez następcy, tym razem trwale usuwając go ze swojego portfolio w Ameryce Północnej[34]. Łącznie przez 51 lat produkcji Ford wyprodukował 4,4 miliona Thunderbirdów[35].
Silnik
edytuj- V8 3.9l AJ35
Uwagi
edytuj- ↑ a b Podane liczby wynikają z dokładnego przeliczenia wymiarów podanych oryginalnie w systemie calowym i mogą się różnić do kilku milimetrów od rzeczywistych.
- ↑ Silnik 292ci z 1955 roku rozwijał moc 193 KM ze stopniem sprężania 8,1:1 lub 198 KM ze stopniem sprężania 8,5:1 (Flory 2008 ↓, s. 650). Należy zaznaczyć, że moc silników samochodów amerykańskich podawana była przed 1972 rokiem jako moc „brutto” w koniach parowych (gross BHP) – moc liczona według późniejszych bardziej realnych zasad jako moc „netto” była niższa (J. "Kelly" Flory: American Cars, 1960–1972: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2004, s. 864. ISBN 978-0-7864-1273-0. (ang.)..
- ↑ Silnik 312ci z 1956 rozwijał moc 215 KM przy stopniu sprężania 8,4:1 lub 225 KM przy stopniu sprężania 9:1 (Flory 2008 ↓, s. 729-731)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Flory 2008 ↓, s. 653.
- ↑ a b c Flory 2008 ↓, s. 734.
- ↑ a b c d Flory 2008 ↓, s. 814.
- ↑ a b c d e f g Flory 2008 ↓, s. 648.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 636, 648, 653.
- ↑ a b c d Flory 2008 ↓, s. 650.
- ↑ a b c d e Flory 2008 ↓, s. 729-731.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 714, 734.
- ↑ a b c d e f g h Flory 2008 ↓, s. 809-814.
- ↑ a b c d e f g Flory 2008 ↓, s. 898.
- ↑ a b c d e f g Flory 2008 ↓, s. 893-896.
- ↑ a b c d e f The T’s a big bird now. „Popular Mechanics”. 109 (2), s. 178-179, luty 1958. (ang.).
- ↑ Wielka Księga Samochodów. Michael Bowler, Giuseppe Guzzardi, Enzo Rizzo. Warszawa: Carta Blanca, 2011, s. 329. ISBN 978-83-7705-129-0.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 855, 898.
- ↑ a b c d e Flory 2008 ↓, s. 973-978.
- ↑ a b c Flory 2004 ↓, s. 41-45.
- ↑ 1961, 1962, 1963 Ford Thunderbird [online] [dostęp 2020-02-04] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-24] (ang.).
- ↑ Flory 2004 ↓, s. 108.
- ↑ Flory 2004 ↓, s. 170.
- ↑ a b Flory 2004 ↓, s. 235.
- ↑ History of the 1964–1966 Ford Thunderbird. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ 1967–1971 Ford Thunderbird. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ The Ford Thunderbird. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ Flory 2004 ↓, s. 901-908.
- ↑ Ford Thunderbird 1970–1979 Timeline. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ Thunderbirds Through The Years. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ Ford Thunderbird 1983. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ FORD Thunderbird 1983 – 1988. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ Ford Thunderbird 10 generacji. [dostęp 2020-02-04]. (pol.).
- ↑ 1989–1990 Ford Thunderbird Super Coupe. [dostęp 2020-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-04)]. (ang.).
- ↑ Review Flashback! 2002 Ford Thunderbird. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ 2002 Ford Thunderbird. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ The 2002–05 Ford Thunderbird is getting more attention. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ Ford Thunderbird (2002). [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ Tast, Alan H. and David Newhardt. THUNDERBIRD FIFTY YEARS. Motorbooks. October 15, 2004.
Bibliografia
edytuj- J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).
- J. "Kelly" Flory: American Cars, 1960–1972: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2004. ISBN 978-0-7864-1273-0. (ang.).
- 1954 Ford Thunderbird technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2010-06-13]. (ang.).
- 1968 Ford Thunderbird Landau technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2010-06-13]. (ang.).