Ginny Weasley

Ginevra „Ginny” Molly Potter
z domu Weasley
czarownica czystej krwi
	Postać z Harry Potter
	; Bonnie Wright, aktorka wcielająca się w rolę Ginny Weasley
Pierwsze wystąpienie	Harry Potter i Kamień Filozoficzny (powieść • film)
Ostatnie wystąpienie	Harry Potter i Insygnia Śmierci (powieść • film)
Grany przez	Bonnie Wright
Dubbing	Julia Malska (2) nieznany (3-4) Zuzanna Galia (5-8)
	Dane biograficzne
Pochodzenie	Hogwart (Gryffindor)
Płeć	kobieta
Data urodzenia	11 sierpnia 1981
Rodzina	Molly Weasley zd. Prewett (matka); Artur Weasley (ojciec); Bill Weasley (brat); Charlie Weasley (brat); Percy Weasley (brat); Fred i George Weasleyowie (bracia); Ron Weasley (brat); Harry Potter (mąż); Hermiona Weasley zd. Granger (bratowa); Lily Potter z domu Evans (teściowa – nie żyje); James Potter (teść – nie żyje); James Syriusz Potter (syn); Albus Severus Potter (syn); Lily Luna Potter (córka)
	Inne informacje
Wiek	10 – 11 lat (1. książka); 11 – 12 lat (2. książka); 12 – 13 lat (3. książka); 13 – 14 lat (4. książka); 14 – 15 lat (5. książka); 15 – 16 lat (6. książka); 16 – 17 lat (7. książka); 36 lat (ostatni rozdział 7. książki)
Zajęcie	zawodnik quidditcha,; dziennikarka rubryki sportowej,; członkini Gwardii Dumbledore’a
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ginevra „Ginny” Potter z domu Weasley^[1] (ur. 11 sierpnia 1981^[2]) – fikcyjna postać z książek o Harrym Potterze.

Jest najmłodszym dzieckiem Artura i Molly Weasley. Ma długie, płomiennorude włosy. Swoje brązowe oczy odziedziczyła po matce. Jak mawiają jej bracia, bliźniacy Fred i George Weasley, jest bardzo utalentowaną czarownicą i mimo swojego niepozornego wyglądu, obdarzona jest dużą mocą. Ginny wyspecjalizowała się w rzucaniu upiorogacków. Jest pierwszą od wielu pokoleń dziewczyną, która urodziła się w rodzie Weasleyów. Była w Gwardii Dumbledore’a. Uczęszczała do Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart od 1992 do 1999 roku. Później została żoną Harry’ego Pottera.

Występowanie

Pierwsza dekada (sierpień 1981 do września 1992)

10-letnia Ginny, młodsza siostra najlepszego przyjaciela głównego bohatera, Rona ukazała się na początku książki, gdy razem z mamą odprowadziła braci na pociąg do Hogwartu. Przy wejściu na peron 9 i 3/4 spotkała Harry’ego choć na początku nie wiedziała kim jest. Dowiedziała się tego dopiero gdy bracia powiedzieli jej o tym. Chciała zobaczyć go jeszcze raz, ale matka ją powstrzymała.

Pierwszy rok nauki (wrzesień 1992 do czerwca 1993)

Harry trafił do Nory tuż po tym gdy bracia Ginny uratowali go przed więzieniem na Privet Drive 4. Za każdym razem, gdy widziała Harry’ego była zdenerwowana i najczęściej się nie odzywała. W księgarni na Pokątnej stanęła w obronie Harry’ego, który kłócił się z Draconem Malfoyem. Po raz pierwszy wyruszyła do Hogwartu i została przyjęta do Gryffindoru. Znalazła dziennik Toma Marvolo Riddle w jednej ze swoich ksiąg, wsunięty do środka przez Lucjusza Malfoy. Nie wiedziała z jak niebezpiecznym przedmiotem miała do czynienia i potraktowała przedmiot jako swój pamiętnik. Przelewała do niego coraz więcej swoich emocji co Lord Voldemort wykorzystał to do jej opętania. Z tego powodu nakierowała bazyliszka na mugolaków i wypisała krwią groźnie brzmiące napisy na ścianie Hogwartu. Moc dziennika przeraziła ją tak, że chciała się go pozbyć w toalecie, lecz niespodziewanie znalazł go Harry. Niedługo potem Ginny sądząc, że Riddle opowie Harry’emu jej sekrety, postanowiła wykraść dziennik z dormitorium. Po jego znalezieniu, Tom rozkazał jej przyjść do Komnaty Tajemnic. Tam chciał ją zabić, aby samemu móc się odrodzić. Na ratunek Ginny wyruszyli Harry i Ron. Harry widział Ginny ledwo żywą. Zdołał pokonać bazyliszka, a jednym z jego kłów, zniszczyć dziennik a przez to samego Toma. Ginny obudziła się cała i zdrowa. Razem z Harrym, Ronem i Gilderoyem Lockhartem wrócili do Hogwartu dzięki pomocy feniksa.

Drugi rok nauki (wrzesień 1993 do czerwca 1994)

Latem, 1993 roku, Ginny, razem z całą rodziną pojechała do Egiptu, by odwiedzić Billa. Wycieczka mogła się odbyć, gdyż jej ojciec wygrał w loterii „Proroka Codziennego” siedemset galeonów. Był to okres poszukiwania Syriusza Blacka, więc na nią także oddziaływali dementorzy. Ginny zaprzyjaźniła się z Harrym.

Trzeci rok nauki (wrzesień 1994 do czerwca 1995)

Dziewczyna zaprzyjaźniła się z Hermioną, gdyż dzieliła z nią pokój w Norze. Udała się na bal bożonarodzeniowy z Neville’em, który zaprosił ją, jednak była zmartwiona, gdyż okazało się, że mogła na ten bal wybrać się z Harrym. Podczas wydarzenia poznała Michaela, który ku oburzeniu Rona został później jej chłopakiem.

Czwarty rok nauki (wrzesień 1995 do czerwca 1996)

Lord Voldemort się odrodził. Ginevra spędziła wakacje w Kwaterze Głównej Zakonu Feniksa. Przestała się wstydzić obecności Harry’ego i zapoznała jego oraz Neville’a z Luną Lovegood, swoją przyjaciółką. Ginny została członkinią Gwardii Dumbledore’a i wymyśliła jej nazwę. Była też zazdrosna o Cho Chang mimo tego, że spotykała się z Michaelem Cornerem. Przez pewien czas grała na pozycji szukającego w drużynie Gryfonów, gdyż Harry dostał dożywotni zakaz gry wydany przez Dolores Umbridge. Ginny jako pierwsza z Gwardii Dumbledore’a nauczyła się zaklęcia Expecto Patronum. Wraz z Harrym, Hermioną, Ronem, Luną i Neville’em wyruszyła do Departamentu Tajemnic, aby skutecznie walczyć ze śmierciożercami.

Piąty rok nauki (wrzesień 1996 do czerwca 1997)

Podczas gdy Harry spędził wakacje w Norze zacieśnił więzy z Ginny. Pierwszego września w pociągu dziewczyna potraktowała Zachariasza Smitha upiorogackiem. Dostrzegł to nowy nauczyciel eliksirów, Horacy Slughorn i zaprosił ją do Klubu Ślimaka. Na początku roku szkolnego Ginny dołączyła także do drużyny quidditcha jako ścigająca, gdyż Harry został oficjalnie kapitanem drużyny. W kwietniu zerwała z Deanem Thomasem, z czego Harry bardzo się cieszył. Po wygranym meczu quidditcha, w euforii zwycięstwa, Harry i ona stali się parą, bez sprzeciwu Rona. W czerwcu śmierciożercy z pomocą Dracona dostali się do szkoły. W tym samym czasie Dumbledore i Harry udali się na poszukiwanie horkruksa Voldemorta. W pobliżu Wieży Astronomicznej członkowie Zakonu dopadli śmierciożerców i zaczęła się walka. W trakcie tej potyczki, Ginny była atakowana za pomocą zaklęcia Cruciatus przez Amycusa Carrowa, ale dzięki eliksirowi szczęścia, który wypiła, śmierciożerca nie był w stanie jej trafić. Ginny zdała SUM-y. Wzięła także udział w pogrzebie Dumbledore’a. Po pogrzebie Harry zerwał z Ginny, gdyż bał się, że Voldemort dowie się, co ich łączy i będzie chciał wykorzystać ją, by go dopaść. Zaakceptowała jego decyzję.

Szósty rok nauki (wrzesień 1997 do maja 1998)

Pierwszego września Ginny wróciła do Hogwartu. Wtedy Voldemort ostatecznie przejął Ministerstwo i uczynił Piusa Thicknesse'a Ministrem Magii. Ginny, Neville i Luna reaktywowali GD. Razem z Luną i Neville’em została złapana na próbie wykradzenia miecza Gryffindora z gabinetu Snape’a. Za karę Snape kazał im iść nocą z Hagridem do Zakazanego Lasu i zakazał im odwiedzania Hogsmeade. Gdy nadeszły ferie Wielkanocne, Ginny wróciła do Nory. Później Weasleyowie zostali zmuszeni do ukrywania się u ciotki Muriel. Gdy Harry wrócił do Hogwartu w poszukiwaniu horkruksów, Ginny przybyła do Hogwartu i brała udział w bitwie przeciw śmierciożercom, podczas której straciła brata, Freda, jej matka zakończyła życie Bellatrix Lestrange atakującą Ginny, a Lord Voldemort ostatecznie zginął.

Epilog

W ciągu lat jakie minęły od pokonania zła Ginny wyszła za Harry’ego Pottera i urodziła mu trójkę dzieci: Albusa Severusa, Jamesa Syriusza i Lily Lunę. Została zawodniczką quidditcha, a gdy zakończyła się jej kariera ścigającej – dziennikarką rubryki sportowej dla Proroka Codziennego^[3].

Ginny Weasley

Występowanie

Pierwsza dekada (sierpień 1981 do września 1992)

Pierwszy rok nauki (wrzesień 1992 do czerwca 1993)

Drugi rok nauki (wrzesień 1993 do czerwca 1994)

Trzeci rok nauki (wrzesień 1994 do czerwca 1995)

Czwarty rok nauki (wrzesień 1995 do czerwca 1996)

Piąty rok nauki (wrzesień 1996 do czerwca 1997)

Szósty rok nauki (wrzesień 1997 do maja 1998)

Epilog

Drzewo genealogiczne

Z perspektywy rodziny Weasley

Z perspektywy rodziny Potter

Przypisy

Linki zewnętrzne