Gwizdacz żółty[3] (Eopsaltria australis) – gatunek małego ptaka z rodziny skalinkowatych (Petroicidae), zamieszkujący wschodnią Australię. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Gwizdacz żółty
Eopsaltria australis
(Shaw, 1790)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

skalinkowate

Podrodzina

gwizdacze

Rodzaj

Eopsaltria

Gatunek

gwizdacz żółty

Synonimy
  • Motacilla Australis Shaw, 1790[1]
Podgatunki
  • E. a. chrysorrhos Gould, 1869
  • E. a. australis (Shaw, 1790)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Morfologia

edytuj
Wygląd

Mały ptak o szarym grzbiecie i główce oraz żółtym podbrzuszu. Dziób czarny, z haczykowato zagiętą końcówką[4].

Rozmiary

długość ciała 15–17 cm[5].

Masa ciała

samce 18–28 g, samice 15–24 g[6].

Występowanie

edytuj

Żyje w lasach i parkach wschodniej Australii[5].

Podgatunki

edytuj

Wyróżniono dwa podgatunki E. australis[1][3][7]:

  • E. a. chrysorrhos Gould, 1869gwizdacz żółtorzytny – Australia północno-wschodnia do wschodniej
  • E. a. australis (Shaw, 1790)gwizdacz żółty – Australia wschodnia do południowo-wschodniej

Zachowanie

edytuj
 
Pisklęta w gnieździe

Żywi się owadami, pająkami i innymi stawonogami. Łowi je głównie na ziemi i rzuca się na nie z niskiej żerdzi. Zwykle żeruje samotnie, czasem w parach lub w małych grupach rodzinnych[8].

Wyprowadza do 3 lęgów w sezonie. W zniesieniu zwykle 2–3 jaja. Budową gniazda i wysiadywaniem jaj zajmuje się samica; karmieniem piskląt – oboje rodzice, czasem pomagają im też inne ptaki. Młode są w pełni opierzone po około 12 dniach[8].

Status

edytuj

IUCN uznaje gwizdacza żółtego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako często pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b Eastern Yellow Robin (Eopsaltria australis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
  2. a b c Eopsaltria australis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Eopsaltriinae Mathews, 1946 – gwizdacze (wersja: 2020-05-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-16].
  4. Gwizdacz żółty. Media Nauka. [dostęp 2020-11-21]. (pol.).
  5. a b Rowland i Birds of Australia 1998 ↓, s. 45.
  6. W. Boles: Family Petroicidae (Australasian Robins). W: J. del Hoyo, A. Elliott, D.A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Barcelona: Lynx Edicions, 2007, s. 474. ISBN 84-96553-42-6. (ang.).
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Australasian robins, rockfowl, rockjumpers, Rail-babbler. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-16]. (ang.).
  8. a b Eastern Yellow Robin. [w:] Birds in Backyards [on-line]. BirdLife Australia. [dostęp 2021-02-16]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Peter Rowland: Green Guide - Birds of Australia. New Holland Publisher (Australia) Pty Ltd, 1998. ISBN 1-86436-343-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES
INTERN 1