Hipochondria

Zaburzenie hipochondryczne
	Klasyfikacje
ICD-10	F45.2
DSM-IV	300.7; Hipochondria
MeSH	D006998

Hipochondria (łac. hypochondrium, gr. ὑποχόνδριον „brzuch” od ὑπο „pod” i χονδρός „chrząstka”) – zaburzenie somatoformiczne, którego dominującą cechą jest stałe, nieuzasadnione przekonanie o istnieniu przynajmniej jednej poważnej, postępującej choroby somatycznej. Osoba cierpiąca na hipochondrię ujawnia uporczywe skargi somatyczne lub stale skupia uwagę na ich fizycznej naturze. Normalne czy banalne doznania lub przejawy są często interpretowane jako nienormalne i świadczące o chorobie, a uwaga skupiona jest zwykle na jednym czy dwóch narządach albo układach ciała^[1]. Hipochondria często występuje w depresji lub towarzyszy jej lęk^[2].

Przyczyną powstawania zaburzenia jest egocentryczna lub narcystyczna orientacja. Historia dzieciństwa osób z zaburzeniem jest często bogata w doświadczenia urazów psychicznych, łącznie z przemocą i nadużyciami seksualnymi^[3].

Zobacz też

cielesne zaburzenie dysmorficzne (dysmorfofobia)
nozofobia
zespół Münchhausena
anosognozja

Przypisy

↑ Antoni Kępiński: Psychopatologia nerwic. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2002. ISBN 978-83-08-04146-8.
↑ Stanisław Pużyński: Depresje i zaburzenia afektywne. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008. ISBN 83-200-3828-6.
↑ Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S: Psychologia zaburzeń, Tom 1. Gdańsk: GWP, 2003. ISBN 83-89120-17-8.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Kępiński2002-1] Antoni Kępiński: Psychopatologia nerwic. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2002. ISBN 978-83-08-04146-8.

[Pużyński2008-2] Stanisław Pużyński: Depresje i zaburzenia afektywne. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008. ISBN 83-200-3828-6.

[Carson2003-3] Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S: Psychologia zaburzeń, Tom 1. Gdańsk: GWP, 2003. ISBN 83-89120-17-8.

[1]

[2]

[3]