Hua Guofeng
Hua Guofeng, chiń. 华国锋 (ur. 16 lutego 1921 w Jiaocheng, w prowincji Shanxi, zm. 20 sierpnia 2008[1]) – chiński przywódca, następca Mao Zedonga.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 lutego 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 sierpnia 2008 |
| Przewodniczący Komunistycznej Partii Chin | |
| Okres |
od 7 października 1976 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Chińskiej Republiki Ludowej | |
| Okres |
od 4 lutego 1976 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Pierwszy Wiceprzewodniczący Komunistycznej Partii Chin | |
| Okres |
od 6 kwietnia 1976 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wiceprzewodniczący Komunistycznej Partii Chin | |
| Okres |
od 28 czerwca 1981 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister Bezpieczeństwa Publicznego Chińskiej Republiki Ludowej | |
| Okres |
od października 1973 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący Centralnej Komisji Wojskowej | |
| Okres |
od 7 października 1976 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Działalność
edytujW 1938 wstąpił do Komunistycznej Partii Chin. Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 był sekretarzem partyjnym w prowincji Hunan.
W 1973, dotychczas nikomu nieznany, został niespodziewanie wybrany członkiem KC i Biura Politycznego, a dwa lata później został ministrem bezpieczeństwa.
Po śmierci Zhou Enlaia w styczniu 1976, 2 lutego został mianowany nowym premierem. 30 kwietnia niespodziewanie został wyznaczony przez Mao na swojego następcę, otrzymując kartkę o treści z tobą u steru o nic się nie martwię. Po śmierci Mao pod naciskiem generałów nakazał w nocy z 5 na 6 października 1976 aresztować członków bandy czworga. 22 października jako sukcesor Mao otrzymał stanowiska szefa KPCh i Komisji Wojskowej KC.
Jako przywódca ChRL Hua próbował wprowadzić pośmiertny kult Mao. Nakazał zabalsamować jego zwłoki i wybudować w Pekinie Mauzoleum Przewodniczącego, nadzorował także wydanie 5 tomu jego dzieł zebranych. W marcu 1977 Hua Guofeng ogłosił koncepcję „dwóch aksjomatów” (两个凡是), która brzmiała: Jakąkolwiek by sformułował politykę przewodniczący Mao, będziemy jej zdecydowanie przestrzegać; jakiekolwiek by były jego instrukcje, niezachwianie będziemy zgodnie z nimi postępować. Starał się także oddać hołd Mao poprzez zmianę słów hymnu narodowego i gloryfikując niedawno zakończoną rewolucję kulturalną. Pod względem ekonomicznym wzorował się na modelu sowieckim, nawiązując do polityki gospodarczej sprzed wielkiego skoku.
Nacechowane dogmatyzmem i brakiem realizmu działania Hua nie spotkały się jednak ze zrozumieniem i już na XI Zjeździe KPCh w sierpniu 1977 stało się jasne, że w Partii istnieje liczna opozycja, skupiona wokół zrehabilitowanego niedawno Deng Xiaopinga. Deng w przeciwieństwie do Hua miał za sobą również poparcie społeczeństwa.
Polityczny koniec Hua Guofenga nastąpił na III Plenum KC w grudniu 1978, kiedy to grupa skupiona wokół Deng Xiaopinga przeforsowała rozpoczęcie reform systemowych. Po III Plenum Hua stopniowo tracił, teraz już czysto symboliczną, władzę. W 1980 został zastąpiony przez Zhao Ziyanga na stanowisku premiera ChRL, a rok później Hu Yaobang zajął jego miejsce jako przewodniczącego KPCh. Na XII Zjeździe KPCh w grudniu 1982 został ostatecznie usunięty ze wszystkich zajmowanych stanowisk. Zachował jednak funkcję członka KC KPCh.
Na początku 2002 oficjalnie stracił swoje miejsce w Komitecie Centralnym KPCh. Został jednak zaproszony na XVII Zjazd KPCh w 2007[2]. Jako specjalny delegat pojawił się na ceremonii z okazji 115. rocznicy urodzin Mao Zedonga[3].
W 2008 pogorszył się jego stan zdrowia, zmarł w Pekinie 20 sierpnia tego samego roku. Ponieważ jego śmierć nastąpiła podczas trwania letnich igrzysk olimpijskich, państwowe media nie poświęciły temu wydarzeniu zbyt wiele uwagi: krótkie informacje na ten temat znalazły się w programie Xinwen Lianbo oraz w dzienniku „Renmin Ribao”[4]. Pochowany został na Cmentarzu Rewolucyjnym Babaoshan, w jego pogrzebie uczestniczyli Hu Jintao, przewodniczący ChRL oraz sekretarz generalny KPCh, premier Wen Jiabao i inni liczni wysocy działacze państwowi oraz partyjni. Udział wzięli także Jiang Zemin i Zhu Rongji[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Keith Bradsher, William J. Wellman: Hua Guofeng, Transitional Leader of China After Mao, Is Dead at 87. nytimes.com, 20 sierpnia 2008. (ang.).
- ↑ 华国锋辞去中央主席内情：陈云建议其“让贤”_大公资讯_大公网 [online], news.takungpao.com [dostęp 2020-07-26].
- ↑ 十七大之后拜访华国锋(组图)-搜狐文化频道 [online], cul.sohu.com [dostęp 2020-07-26].
- ↑ 华国锋在京病逝 曾经担任党和国家重要领导职务-搜狐新闻 [online], news.sohu.com [dostęp 2020-07-26].
- ↑ 华国锋同志遗体在京火化 胡锦涛等到革命公墓送别--中国共产党新闻--中国共产党新闻-人民网 [online], web.archive.org, 29 grudnia 2011 [dostęp 2020-07-26] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-29].
Bibliografia
edytuj- Ludwik Mysak: Chiński proces stulecia. Warszawa: Wydawnictwo Alfa, 1990. ISBN 83-7001-362-7.
- Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004. ISBN 83-88542-68-0.